zondag 10 mei 2015

Prutsers poten paarse piekerplantjes

Kun je planten doen groeien door er heel veel over te piekeren? Vast wel. Het bewijs leveren mijn dahlia's. De eerste twee steken al dapper hun puntjes uit de grond. Nog volledig onherkenbaar voor de leek, dus ik heb er voor de zekerheid maar een naambordje bij gezet. Mocht er iemand de behoefte voelen woest te gaan schoffelen: NIET DOEN. In godsnaam. 





Ik vraag me wel ernstig af waar de andere dahlia's blijven. Ik verheug me zo op die gezellige roze bloemen!

Er ligt nog steeds veel stormtroep in de tuin. Ja, als je het niet opruimt blijft het liggen hè. Zelfde verhaal met onkruid. Nogal wiedes. 



De worteltjes gaan ook goed!
binnenkort penen eten
Voor de televisieversie van Ik MoesTuinieren was ik op pad op het Rotterdamse Toepad. Ik had me laten vertellen dat ik bij Ben op bezoek moest gaan. Ben heeft een tuin met een huisje op een complex vlak naast de A16. 

Ik kwam volledig onaangekondigd aankakken, maar Ben en zijn vrouw Wil vonden het erg gezellig en gaven me zelfs kadootjes mee. En die kadootjes heb ik dezelfde dag nog geplant. Ongeveer 50 (!) peulenscheuten. Volgens Ben moesten ze in plukjes van drie de grond in, met iets van een stok. Ik ben niet heel erg te spreken over het resultaat. Nog even laten staan of ingrijpen?
ehm... ik weet niet hoor
Beter vind ik het gaan in de plastic kas. Tomaten, pepers en aubergine hebben de verhuizing van mijn vensterbank naar kas overleefd. De tomaat Dancing With Smurfs is zelfs prachtig paars verkleurd! Ik weet niet of dat een goed teken is maar ik vind het mooi.
dit is niet zo heel duidelijk. Wacht, ik doe ff een close up

dat ik ooit enthousiast zou worden van paarse nerfjes!
En ook Aubergine Vera (zo heet de soort, ik ben niet dusdanig fanatiek dat ik al mijn planten voornamen geef hoor) is verkleurd. Ik hoop niet dat dit betekent dattie giftig is geworden of bijna dood gaat ofzo. 
en we noemen haar...Vera
Verder is er heuglijk nieuws te melden van het tomatenfront:


 


Woohoo!! Want waar knopjes zijn komen bloemetjes en waar bloemetjes zijn komen tomaatjes en waar tomaatjes zijn is een tevreden Chantalletje.

Pompoen en courgette hebben inmiddels ook een plekje op de tuin gekregen. Het houden van deze plantjes op onze binnenplaats was ondoenlijk gebleken. Elke dag werden de blaadjes opgegeten door de Felis Sylvestris Catus. Oftewel: onze kat. 

Dan maar gokken dat de slakken niet doorkrijgen dat ze nu in de volle grond staan. 
en groeien maar knul


Buurman en Buurman zijn naast mijn tuin nog steeds bezig met de wederopbouw van hun kas. Er wordt gelast, geboord, gepoetst en geverfd. Regelmatig laat één van de mannen een glasplaat vallen (onder luid gevloek) en nu raken ze zelfs gewond. Buurman senior had per ongeluk een stuk van zijn vingertop afgesneden en er een vies lapje overheen gebonden. 



Gelukkig heb ik als een ware BHV-er wél een EHBO-kit in het schuurtje liggen. Dit trouwens op aandringen van mijn moeder. (Zo zie je maar, moeders hebben altijd ALTIJD gelijk.) Ik heb semi-vakkundig de wond verbonden en de patiënt heengezonden met het advies de boel thuis goed schoon te maken. Voor je het weet wordt zo'n vinger zwart en valt ie er af. 



Buurman junior kwam me nog een dode veenmol laten zien. Een wat? Een veenmol. Een krekel-achtig beest dat in de grond leeft en plantenwortels eet. En dit, lieve lezers, was het ALLERENGSTE insect dat ik ooit heb gezien. (Buurman had hem in de sloot gegooid maar er ook weer uitgevist met mijn schoffel omdat ik zo nodig een foto wilde maken. Dus.)

Ik heb een foto. 
Let op.
Ben je d'r klaar voor? 

Ja?
Echt?


Veenmol. Gryllotalpa gryllotalpa
iieeeeeeeeeeeuwwwwwwwwww! Ik krijg er echt de kriebels van!! Met een lengte van vijf centimeter zijn ze zo'n beetje de grootste insecten die we hebben in West-Europa. Ze schijnen ook nog beschermd en zeldzaam te zijn. Ze eten de wortels van je zuurgekweekte groenten maar ook andere beestjes én elkaar. Stelletje kannibalen.

Nooit meer zal ik onbekommerd en zonder handschoenen in de bodem wroeten. 

Anyway. Ik heb ook nog superveel onkruid weggehaald achter het schuurtje en een steuntje in elkaar zitten MacGyver-en voor de aalbessen, die bezwijken onder hun eigen succes. 
zijn die 25 jaar bij de scouting niet geheel voor niks geweest
Ik wil graag afsluiten met een foto van die verrekte tuinbonen. Totaal afgekloven en beduimeld. En tóch bloemetjes maken hè. Ouwe volhouders van me! 

Groe(n)tjes!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten