zondag 26 maart 2017

Het is lente! Ik voel het aan m'n instrumenten!



Ben ik weer zo trots op mijn tuinbonen! Die hebben het prima naar hun zin in de voortuin. Ze gaan zo goed dat ik er nog meer heb gezaaid.

Ook de worteltjes beginnen nu een groen waasje in de bak te vormen, en dat is mooi want ik begon te denken dat er nooit iets zou gaan gebeuren. 
Wanneer zou ik weer een lekker peperige radijs van eigen kweek in de sla kunnen gooien?

De tomaten en de doperwten in de vensterbank van de keuken zet ik steeds een dagje buiten als ik thuis ben, kunnen ze alvast even wennen aan het harde leven buiten. 

De tomaten hebben al meerdere blaadjes! Dit gaat voorspoedig. Je kunt nu ook al zien welke van de vier gezaaide rassen er zin in hebben en welke niet. Matina en Hellfrucht gaan als een malle. De vleestomaat St Pierre? Not so much. Gelukkig heb ik van elke soort veel te veel gezaaid. Dat wordt weer weggeven aan allerlei mensen, want weggooien kan ik niet over m'n hart verkrijgen.


Twee weken geleden was ik in de Botanische Tuin in de Afrikaanderwijk in Rotterdam Zuid, waar ik behoorlijk wat zaden heb gekocht van allerlei vage soorten bloemen. Die heb ik gezaaid volgens de methode 'Carry Tefsen' (OP GOED GELUK!) op zolder. 


Best wel dom: Ik heb geen naamlabeltjes gemaakt. Dus wát ik nou precies waar heb gezaaid? Geen idee. Dom!

???
Vandaag werd ik tijdens het friemelen aan de planten buiten nogal ruw onderbroken door luid geblaat. Dat geluid had ik op het volkstuincomplex nooit. Daar hoorde je óf niks, óf hard gebrom van het industrieterrein er naast. 

(Ook een keer een week lang keiharde après-ski muziek van onbekende herkomst, maar daar hou ik heel stiekem eigenlijk wel van en het wieden werd een stuk leuker met Anton Aus Tirol, maar dat geheel terzijde)

Anyway, geblaat. We wonen tegenwoordig naast een weiland dat van de winter leeg was en nu ineens bevolkt wordt door dit soort wollige gevallen:


Ze mochten gisteren opeens weer naar buiten. Eerst bleven de lammetjes vlakbij mams maar nu zijn de brutaaltjes al lekker heen en weer aan het rennen en hupsen en vlakbij de slootrand aan het knabbelen aan gevaarlijk lekkere stengeltjes. Gezelligheid!

Verder bleken we in de voortuin opeens een aantal bonusviolen te hebben. Ideaal, die dingen. Je zaait niks maar krijgt ze toch. Heel goed, natuur.

En toen moest vorig weekend ook het strookje naast ons huis onder handen worden genomen. Hier ga ik ooit nog leuke bodembedekkers neerzetten want nu ligt er een (te dun) laagje grijs grind en IK HAAT DAT. Ik vind de kleur lelijk en het is niet eens een goede onkruidwering want het komt er gewoon keihard doorheen en alle katten uit de buurt zitten er in te schijten. (Niet onze katten want die zouden dat natuurlijk nooooooooit doen.)
VOOR
En toen moest ik gillen omdat deze jongen opeens uit het onkruid omhoog sprong: 
TIJDENS


NA
Opbokken met dat onkruid en die lelijke, door een vage ziekte aangetaste boompjes mogen wat mij betreft ook ophoepelen naar een open haard ergens. Ik wil er graag wat leukers van maken, maar dat is een meerjarenproject. 

Want eerst gaan we dus die achtertuin doen. Over een week of twee al. Het kärcheren was dus niet echt goed gegaan, ik moest er met een professionele hoveniers-Nilfisk overheen en nu ziet het er goed uit. Al zeg ik het zelf.


Ik heb per ongeluk ook de rest van de tuin kapot ge-Nilfiskd, zoals je hier kunt zien aan de schutting:

En heel misschien heb ik ook het kozijn aan gort ge-Nilfiskd. Heel misschien is daar wat verf vanaf nu. Laten we het zo zeggen: We gaan niet wachten op de winterschilder. 

Groe(n)tjes!





zondag 12 maart 2017

Monty Don en de minimoestuin en lekker op de Kärcher

Nou, dat ziet er al een beetje uit als een plantje, deze tuinboon! Gek hoe ik me verbaas over het feit dat er überhaupt iets gebeurt qua groeien in de mini-moestuin. Ook de andere bonen doen al redelijk hun best. Ze trekken ook aardig wat bekijks van de mensen in de buurt. Als ik buiten zit te friemelen aan de bak komen er vaak geïnteresseerden vragen hoe of wat. En of ik nog moestuintips heb. 

Ha! Ja! Tips heb ik! Genoeg! Tip 1: DOE HET GEWOON. Kijk eens hoe het loopt. Richt een hoekje in en zaai wat en kijk wat er gebeurt. Baat het niet dan schaadt het niet. En ja, dat kan dus gewoon in je voortuin. 


Misschien kom je niet verder dan wat radijsjes, maar kijk nou hoe schattig!! Een radijzenfoetus. Een radijzenbaby. 
Benieuwd wanneer ze goed zijn. Zou ik ze nog extra water moeten geven? Hmmm....misschien kan ik dat het beste opzoeken in....
HET GARDENERS' WORLD MAGAZINE! Met tuiniergoeroe en überbabe Monty Don op de cover. En vanaf deze week is Gardeners' World weer elke vrijdag op tv, op de BBC. Genieten van Monty. Okee, hij is niet knap en best wel oud en hij draagt rare flodderkleren maar die STEM!! Oooooooh ik krijg slappe knietjes als ie begint te fluisteren over lentebriesjes en bijzondere dahlia's. 

Verder kreeg ik het gisteren opeens op mijn heupen. Ik huurde bij de bouwmarkt een schuurmachine en ging de schutting rond de achtertuin te lijf. Die schutting blijft nog een jaartje staan, maar is in een ver verleden wit geschilderd en was totaal afgebladderd. Ook mijn geliefde schuurde een end weg en binnen twee uur hadden we de hele schutting gedaan.


De verf er helemaal af schuren ging niet echt, dus dit is de nieuwe look. Sloophout, Piet Hein Eek, VT Wonen, shabby chic, whitewash, strandjutters, storthoop. Dat idee. Ach, erger dan het was kan het toch niet worden. 

Ook heb ik de hogedrukspuit van de buurvrouw mogen lenen om de tuintegels schoon te maken. Die tegels gaan we recyclen, de helft mag blijven en wordt dan aangevuld met leukere kleurige tegels. Dat Kärcheren was een vies klusje, maar wel leuk. 



Het knapte er danig van op. Ikzelf zat onder de blubber, net als alle muren en deuren en ramen. Ook kan je op een gegeven moment door de modder de tegels niet meer zien en kun je ook niet zien waar je nou precies gebleven was. Dat levert het volgende (teleurstellende) tegel-beeld op.
Mmm dusss....Beetje jammer dit weer. Maar ik bedoelde het goed. En het is sowieso beter dan het was!

Nou, tot de volgende keer maar weer, voor meer dóldwaze tuin-avonturen!
Groe(n)tjes!







maandag 6 maart 2017

Hoeveel aarde gaat er in een moestuinbak van 1 vierkante meter?

TWEEHONDERDVEERTIG LITER BIOLOGISCHE MOESTUINAARDE. 

Ja. Je leest het goed. 240 Liter. Zoveel aarde kwam er uiteindelijk aan te pas om dat hele kleine bakje in de voortuin te vullen. Ik wilde eigenlijk de tweede bak ook vullen maar er pasten gewoon niet meer zakken aarde in de auto! En ik was nog wel met de gezinsbak van mijn verkering naar het tuincentrum gegaan. Dus aan mijn inzet heeft het in ieder geval niet gelegen. 

Ik heb meteen maar even de tuinbonen geplant. De worteltjes van de bonen kwamen al door de onderkant van de zaaipotjes heen, dus die waren er al wel aan toe. Ik heb ze flink ruim gezet, en nu twijfel ik of ik er nog meer zal zaaien. 


In het tuincentrum had ik ook nog een zakje radijs-zaad gekocht en wat wortelzaad. Makkelijk scoren met die radijsjes natuurlijk (hoop ik). Want die groeien altijd (hoop ik). Zelfs in de voortuin (hoop ik). Zelfs als het dagen, wéken achtereen regent (hoop ik). 

Ik wil gewoon aan mijn dochter laten zien dat er daadwerkelijk iets groeit wat we snel kunnen oogsten. Dat oogsten alleen onder mijn toeziend oog hè, dat dan weer wel. Er wonen maar liefst vier kleuters in ons rijtje huizen. Die kleuters zoeken elkaar graag op om mild-stoute dingen te doen. 

(Zo stond m'n dochter een paar weken terug met haar vriendinnetje grind uit onze voortoendra te gooien naar passerende auto's. Althans, dat was de bedoeling, maar echt goed gooien kunnen ze nog niet. Die kóppies toen ik ze duidelijk maakte dat ze daar on-mid-del-lijk mee moesten ophouden. Of ik de meest onredelijke persoon EVER was)

Laten we hopen dat mijn tuintje met rust wordt gelaten. Om de poepende katten af te schrikken heb ik al wel een netje gespannen. Dat trok al veel bekijks van de buren. 

Verder hebben m'n dochter en ik vier soorten tomaten gezaaid. Die komen dan later in bak twee, vol in de zon tegen die zwarte achtergrond. Ik denk dat ze dat wel lekker warm gaan vinden. Hopelijk gaan ze niet bezwijken aan een schimmel, zoals de tomaten in mijn volkstuin eerder deden. De klojo's. 

Het gaat wel goed komen met deze hipsterachtige urban farming jungle, vermoed ik! Straks, als de lente komt, gaan we loungen in de voortoendra en chiazaad-avocado smoothies drinken uit jampotten terwijl we onze vintage wielrenfietsen nog eens extra in de smeer zetten. 

Groe(n)tjes!

vrijdag 3 maart 2017

Voortuin = moestuin. Waarom niet!

Van de week was ik een dagje vrij. En de kinderen waren uit logeren. En dus mocht ik de hele dag besteden ZOALS IK DAT WILDE!! WOEHOEIIII! Toen het even ophield met keihard plenzen reed ik als een wilde naar de dichtstbijzijnde Welkoop om daar een paar van die vierkante-meter-moestuin-bakken te halen. Zelf knutselen kan natuurlijk ook, maar daar ga ik even niet aan beginnen. Dit had ik in een wip in elkaar gezet. 



En dan begint het pas, want waar zet je ze neer en wat doe je met de ondergrond? Ik heb besloten het aanwezige grind er in gedeeltelijk te laten liggen, met het oog op de drainage. Geen idee of dit nou handig is maar ik heb het zo besloten en ik zie wel hoe het loopt. 

Het vullen van de bakken met aarde was ook wel een dingetje. Want ik moest dus de inhoud uitrekenen (100x100x20cm) en dat was 200 liter tuinaarde. Dacht ik. Maar ik dacht ook dat ze misschien niet helemaal tot de rand toe gevuld hoefden te worden. Ik haalde vier zakken van 40 liter die ik leegkieperde in één van de bakken. 



Het ziet er een beetje lullig uit, aangezien 160 liter blijkbaar lang niet genoeg is. Binnenkort maar meer moestuinaarde kopen dus. Moet ik wééér naar het tuincentrum! Errug zeg! Ik heb een héééél zwáááár leven. Echt héél zwáááár. 

Ook hadden we vreselijke ruzie met de bijgeleverde latjes. Die moeten in een soort raster er op liggen begrijp ik uit de foto's op de verpakking maar ik zie niet in HOE DAN. Het zijn rechte latjes. Moet je gediplomeerd houtvlechter zijn om die krengen in de uitsparinkjes te krijgen? Als je zo'n latje aan de ene kant vastklemt, springt ie aan de andere kant los AAAAARGH AGRESSIEF!!!

Jammer raster, maar je komt er niet. Ik snap überhaupt niet waarom je nodig bent. Ik zet mijn groenten er in zoals ik ben: Chaotisch en hapsnap.

Onze poes Mus snapt trouwens ook wat dingen niet. Die vraagt zich af waarom we van die enorme kattenbakken aan het maken zijn. 

Ik zal er binnenkort een net overheen spannen (over de moestuinbak, niet de poes). Dat doe ik zodra ik de eerste tuinbonen plant. Die zijn al lekker aan het kiemen in de vensterbank.

Intussen zijn we nog steeds aan het verzinnen hoe we onze minuscule achtertuin een beetje groener en gezelliger kunnen maken. We willen een hoop, maar dat kost ook een hoop. Nu moeten we onze wensen aanpassen aan ons budget en dat is niet het leukste klusje, maar goed. 

In een 'oud' exemplaar van tuintijdschrift Home & Garden vond ik deze tuin in Woudrichem. Ik maakte er maar meteen een foto van, om te onthouden dat er met een kleine tuin óók heel wat kan. Ik durf de foto niet te plaatsen omdat ik bang ben dat ik dan de complete juridische afdeling van dat tuinblad over me heen krijg. (en dat ik dan een half jaarsalaris kan overmaken om het goed te maken)

Groe(n)tjes!