Tuinieren met peuters, Afrikaantjes en geile krekels.

Ik heb een tuin en een kind. Dat moet je eigenlijk niet met elkaar willen combineren. Toch wil ik dat. Afgelopen weekend moest mijn vriend werken en waren m'n peutertje en ik gezellig samen thuis. Een moeder-dochterweekend. We lazen boekjes, we haalden een ijsje, we deden wat boodschapjes. 

Een tripje naar het tuincentrum was een groot succes. Kind was onder de indruk van alle plantjes ("oooooh, boemetjes!!") en van de dierenafdeling waar ze schattige nijnen, aviaas en sissen verkopen. 

Afrikaantjes en Verbena ingekocht en op naar de tuin. Daar werden mijn idyllische tuinierfantasietjes ruw de kop ingedrukt door bovengenoemd peutertje. Die ongeveer 2 nanoseconden oog had voor haar zandbak en verder niks wilde. Ja, ze wilde eigenlijk wel een paar dingen: Mama voor de voeten lopen en dwars door de groenten banjeren. 

zeldzame opname van een tevreden kind in de zandbak

Ik vind mezelf best een leuke moeder dus ik ging niet bij de pakken neerzitten en gaf haar een taak: Water geven aan de vers geplante Afrikaantjes. Dat ging op zich best goed. Sommige Afrikaantjes kregen een soort zondvloed te verwerken, maar daar moeten die dingen dan maar tegen kunnen. 

plonssss

Ik kreeg het wel redelijk benauwd toen mevrouwtje besloot te gaan keten in mijn plastic kasje. Het is natuurlijk maar een tentje van niks. Voor hetzelfde geld gaat het ding tegen de vlakte. Zeker als er 15 kilo enthousiasme tegen de wanden klotst.

check ook de gele laarsjes! Zijn nog van mij geweest

In de kas zag ik nu toch echt het allereerste bloemetje in één van de tomatenplanten. Joechei!

Ook de aubergine staat op bloeien. Ik vermoed wel dat het iets te vochtig en te warm werd in de kas. Er zat wat schimmel op de aarde rond de planten. Heb het miniraampje open gezet, in een poging de luchtvochtigheid wat te verminderen. Hopelijk houdt dat de schimmelvorming tegen. 

Erg trots was ik ook op de aardbeitjes! Kom maar door met die Elsanta's!

bonuspunten als je de spin kunt spotten

Heb er inmiddels wel wat stro omheen gedrapeerd. Bij het uploaden van de volgende foto zag ik ineens dat ik één plantje een beetje ben vergeten. Nou ja. 

En dan dringt zich de vraag op: Moet er nou een net over die aardbeien of niet? Op het complex zie ik tuinen mét netten en tuinen zonder netten over de aardbeienveldjes. Help! Zoveel tegenstrijdige adviezen! Ik word er gek van.

Kijk mijn doperwten gaan! De eerste aanval van die kloterige bladrandkevers weerstaan en nu lekker bloempjes maken! Dit is de stam-doperwt Karina. Misschien ben ik iets te bescheiden geweest door er maar een stuk of zes te planten. Andere mensen zetten massa's plantjes bij elkaar op een kluitje. Waarom staat dat niet wat duidelijker op de verpakking? Nogmaals: Help!

Karina

Verder vroeg ik me af of dit nog wat was: 

waarschijnlijk niet

Wie het weet mag het zeggen. Maar echt. Tip van mij: Als je zomaar ergens wat zaden neersmijt moet je er wel een naambordje bij zetten. Want ik weet echt niet meer of ik dit zelf heb gezaaid (ik zie mijzelf er wel voor aan) of dat dit een spontaan onkruiderig iets is. 

Ik hoorde trouwens de veenmol zingen! Sinds mijn kennismaking met dit doodgriezelige insect heb ik wat meer onderzoek gedaan (Google is m'n vriend) en weet ik ook hoe ze klinken. Als ze een beetje geil worden, zeg maar. Gaan ze in hun holletje keihard zitten tjirpen. Bah. Stelletje engnekken. 

gat-ver-dam-me en bedankt Henk Lecomte voor deze foto

Jakkes jakkes jakkes. Nog snel wat kalmerende afbeeldingen dan, zodat we allemaal nog kunnen slapen vannacht. 

En tot slot nog een zeer goed gelukte foto (al zeg ik het zelf) van een bloemetje dat ik vorig jaar zaaide in het miniperkje voor ons huis, naast de rozenstruik. Het kwam nu weer vrolijk op. Het is heel klein en stelt niks voor, maar ik vind het mooi. 

Groe(n)tjes!