maandag 29 juni 2015

Ik ga nooit meer op vakantie. Echt niet. Okee, toch wel.

Een weekje Schiermonnikoog gedaan. En KOUD dat het was! En een WIND! En een REGEN! Mijn hemel. En dat eind juni! Brrrr. En nu vraag je: 'Maar Chantal, heb je dan helemaal niet op het strand kunnen liggen tijdens je strandvakantie?' 

Ehm... jaaaawel.

stug volhouden
In drie lagen waterafstotende, winddichte kleding. Het strandgenot duurde welgeteld 10 minuten, want toen kwamen ze van Greenpeace met emmers water om me nat te houden en me terug in zee te duwen.

Anyway. Ik heb de hele vakantie heimwee gehad naar m'n tuintje. Vlak voor vertrek had ik briefjes op de schuurtjes van de buurmannen geplakt met de vraag of ze alsje-alsje-alsjeblieft een beetje op mijn tuin wilden letten. 

En vandaag kwam ik terug. Ik heb niks uitgepakt, ik ben vrijwel meteen naar de tuin gereden. Die er FANTASTISCH uit zag. De regen die ik op Schiermonnikoog had vervloekt was hier in goede aarde gevallen. LETTERLIJK EN FIGUURLIJK JAJAJA. Okee, kalm doen nu.
en dat stáát er dan opeens!
Buurmannen Bert en Willem waren vreselijk tekeer gegaan in de tuin. Op een goede manier! Op een goede manier. Alles blaakt van gezondheid en er was werkelijk geen plukje onkruid meer te vinden! Ook m'n grasveldje heeft er nog nooit zo netjes bij gelegen. Wat een superbuurmannen. 

pompoenen, sperziebonen
Het leek wel een metamorfose, zoals je op tv altijd ziet. Geweldig maar ook overweldigend. Want alles lijkt opeens rijp en moet hoognodig geoogst worden! Maar waar begin ik? Geen idee. Uit pure paniek maar wat krootjes uit de grond getrokken. Die veel groter waren dan ik gewend ben.

chioggia
Die chioggia zien er van binnen heel leuk uit. En ze smaken een stuk subtieler dan hun opdringerige paarse bietenvriendjes.
deze is door de salade gegaan mmmmmmmm
En er staan er nog bizar veel. En als ik bedenk dat we ALLE bietjes zelf moeten opeten word ik onwel. Dit is maar een fractie van alle bieten:
genoeg voor een weeshuis
Laten staan is ook geen optie, want dan worden ze groter en groter en dan zijn ze niet lekker meer volgens mij. HELP! Oogststress. Dat verklaart ook de maniakale blik in mijn ogen op de volgende foto:

deerne in de dille
Die dille doet ook maar wat. Daar valt al helemáál niet tegenop te eten. Ik bedoel: Welk normaal gezin eet vaker dan pakweg 1 x in de maand ergens een klein plukje dille op? Ik heb het gezaaid omdat ik het altijd zo duur vind. Maar nu is het een half dille-oerwoud geworden. 

Ook in het kasje groeit het boven mijn hoofd. Letterlijk. Ik zie al veel tomaten, nu moeten ze alleen nog een beetje kleur op hun wangen krijgen.
Tomaat: Dulcia
Dan de frambozen. Ik had vriendin Karin gevraagd of zij misschien wat wilde plukken tijdens mijn vakantie, want anders zouden die frambozen versnotten aan hun takjes en dat vind ik zonde. Gelukkig waren er nog genoeg over. Pffff... Waar laat ik het allemaal?
frambozen
Gelukkig was er één iemand die wel een framboosje of twee lustte vandaag: die kleine van ons. Een week lang patat en pizza en ijsjes eten is namelijk óók niet alles. 

Verder plukte ik vandaag nog zes courgettes, een spitskool, een paar handen rucola, tijm en de laatste erwtjes. En toen zaten mijn fietstassen vol. 
dit ziet er toch niet uit joh
En ook leuk was dat er allerlei planten opeens waren gaan bloeien, zoals mijn dahlia Franz Kafka: 
Franz Kafka -ja ik verzin dit niet

Wat ik helemaal gaaf vond waren de calendula's. Deze gezaaide bloemetjes deden maandenlang geen zak. Dagelijks riep ik tegen ze: GA DOOD OF GA GROEIEN MAAR DOE NIET DIT. Zie hier het bewijs. Dit waren ze in april: 
En dit zijn ze nu!!! 
Hoe cool.
jeej!
Fijn om weer thuis te zijn. 


Groe(n)tjes!

vrijdag 19 juni 2015

Een dodelijk drama en hard gaan op Maggi

Mijn tuinierhobby heeft een onschuldig leven geëist. Lieve Libelle, dit was echt de bedoeling niet. Maar ik wist niet beter. Ik wist niet dat het net over de frambozen te grote mazen voor je heeft. Groot genoeg om doorheen te kruipen, maar te klein om uit te ontsnappen. Ik kon je van de week nog redden uit het doperwtenperk. Maar nu was ik te laat. Sorry. 
RIP Libelle
Toch heeft al mijn nettenwerk wel nut op het gebied van de opbrengst in zacht rood fruit. Eén voor één worden de frambozen mooi en sappig. En ze zijn erg zoet. Veel lekkerder dan die frambozen die je voor vijfhonderd miljoen miljard euro moet kopen in de supermarkt. 

wat een knapperd
Maar goed, je moet dus draconische maatregelen nemen om je bessen en frambozen zo gaaf te houden. Ik ben begonnen met het bouwen van een soort kooi toen ik enorme vogelflatsen aantrof op de aalbessenstruik. Paar bamboestokken in de grond geramd en een net er overheen. Het ziet er niet uit maar het doet de truc. (ja ja ik wéét dat dat geen Nederlands is)

En moet je zien wat al dat gepruts oplevert! Een enorme opbrengst. Ik weet niet wat me overkomt! Ik ben door het dolle heen! Ik laat alles lopen! 
Oké, dat niet. Maar blij ben ik zeker.

Verder wil ik totaal terugkomen op mijn tuinbonenhaat. Ik heb ze gezaaid, ook al vond ik tuinbonen eigenlijk niet te vreten. Ik kende ze alleen maar als grote, bittere, harde of melige, grijzige knotsen uit de supermarkt.

Toen de tuinbonen van de week klaar waren voor de oogst (ondanks die vieze zwarte luizen d'r op, huuuuuu) had ik een lading naar m'n ouders gebracht die bijkans in extase verkeerden bij het verorberen ervan. 

Schoorvoetend heb ik ze toen ook maar geplukt voor ons eigen huiselijk gebruik en wat blijkt? Ze waren SUPERLEKKER. Maar dan ook echt SUPERSUPERLEKKER. Beetje bonenkruid er bij, klontje roomboter en smullen maar. Niks bitter. Niks hard. Niks raar mondgevoel. Heerlijke soepele boontjes die bijna fris smaken.
tuinbonen, doperwtjes, peultjes uit eigen tuin en gegrilde kip en aardappelgratin
Qua culinair genot kijk ik ook uit naar de eerste courgettes. Ik had wat courgettes gezaaid in de volle grond, die deden niks. Toen zaaide ik thuis wat courgettes, die deden het prima en gingen uiteindelijk de grond in. En toen kwamen de eerder gezaaide courgettes óók nog op en nu is het een uit de hand lopend courgette-festival in de tuin. Help! Straks pas ik er zelf niet meer bij. 

ik zoek nog recepten voor de bloemen!
De pompoen gedraagt zich ook schandelijk opdringerig. Die groeit precies de verkeerde kant uit. Hup, zo recht de groeitunnel in waar mijn kooltjes hun best staan te doen. Neeheee stomme pompoen!!! Ik had juist bedacht dat je de andere kant op zou gaan. Zucht.
Maar ik had ook eigenlijk niks anders verwacht. Het is eindelijk weer eens gaan regenen, na weken en weken van droogte. En dan gaat het hard natuurlijk. Nu alleen nog wat hogere temperaturen en dan gaan we LOS! Hoop ik. 

Oost-Indische Kers
Tot slot nog even een blik in de Lidl-kas. Ik heb biologische tomatenvoeding gekocht die verdacht veel lijkt op Maggi. Je weet wel, die smaakversterker die je oma door de erwtensoep doet. Het spul ziet er uit als Maggi en ruikt naar Maggi. Ik durf het niet te proeven maar wil er een fiks bedrag op verwedden dat het ook smaakt naar Maggi. ANYWAY. De tomaten gaan er hard op.



Ik heb de komende twee weken vakantie. Hopelijk heb ik dan iets meer tijd om in de tuin te prutsen dan normaal. Er moet weer een hoop gewied worden. Ook moet ik een beetje gaan verzinnen of ik dit volgend jaar weer wil doen. Ik geniet me suf maar het is erg moeilijk te combineren met een fulltime baan en een gezin. Er komt veel neer op de schouders van mijn wederhelft. Die doet het huishouden terwijl ik tuinier. 

En ik voel me constant schuldig. Schuldig als ik op de tuin bezig ben en schuldig als ik thuis ben en het idee heb dat de tuin aan het verpieteren is. Een moeilijke kwestie. Als ik met pensioen was zou ik het wel weten. Geen wonder dat de meerderheid van de tuinders op ons complex 60+ is. 

Ach, ik heb nog een half jaar.

begin januari vs. half juni

zaterdag 13 juni 2015

Voor als je van lang, dun en lekker houdt

Hét supermegabingogrote voordeel van een moestuin: je kunt je eigen hobby opeten. Zo schud ik in februari een zakje wortelzaadjes (Amsterdamse Bak) leeg, en trek ik in juni een heerlijke wortel uit de grond. Ik snap dat dat nou precies de bedoeling is, maar ik blijf het een wonder vinden. En wát voor een wortel! Man man man, wat een beauty en hij was nog lekker ook. 
lang, dun en lekker. Net als ik.
Ook thuis werden de wortels zeer gewaardeerd. Er zaten wel wat misvormden tussen maar we discrimineren niet dus ook die hebben we opgegeten. Eén wortel had twee beentjes. Daar ging mijn dochter woest mee spelen en één wortel had een soort piemeltje vond ik. En dus riep mijn dochter (2) de rest van de avond: PIEMELTJE PIEMELTJE.

hoe komt deze foto zo scheef joh
Ook andere gewassen worden zo langzamerhand dusdanig groot dat er geoogst moet worden. Ik vind wel dat er een verschil is tussen groenten die je zelf hebt gezaaid en groenten die je zelf hebt gekocht als babygroentetje. Ik ben namelijk trotser op de gezaaide spullen. 

De paksoi was bijvoorbeeld heerlijk, maar heb ik als minipaksoitje gekocht bij het tuincentrum. En daarna laten ontploffen in de groeitunnel. Het is (denk ik) net als het verschil tussen zelf brood bakken en een brood afbakken. Nou heb ik nog nooit zelf een brood gebakken maar het lijkt me veel gedoe. Met mengen, kneden en rijzen enzo. 
tuincentrum-paksoi


noedels met paksoi, peultjes en koriander uit eigen tuin mmmmmm

Nee, dán de toestand in de kas! Alle tomatenplanten bloeien en maken al tomaatjes. En die joekels van planten heb ik zelf uit zaad opgekweekt. Vind ik gaaf. 
Dulcia
Ook de mini-aubergine Vera lijkt het naar haar zin te hebben. Vind ik ook gaaf! Nooit geweten dat aubergines van die mooie bloemen maken. Maar goed, ik weet dan ook heel veel dingen niet. 

Buiten de kas gaat niet alles even voorspoedig. Eén van mijn Melothriaatjes (Mexican Sour Gherkin) is doodgegaan en ik had er maar twee dus dan gaat het hard. De overlevende verwerkt zijn rouw door vruchtjes te maken.
Ik hoop wel dat die vruchtjes in de loop der tijd nog wat groter worden, want dit is geen porem natuurlijk. Er moet wel wat te snacken vallen! 

tuinbonen
En dan de tuinbonen, mijn zorgenkindjes. Hebben ze de winter overleefd, de hoon van de buurman doorstaan, zich niet klein laten krijgen door de bladrandkever, dient de volgende ramp zich aan: LUIZEN. Van die vervelende klierluizen. 

En ik was er al voor gewaarschuwd. Door iedereen. En dat is dan eigenlijk het vervelendste soort tuintegenslag. Want je bent dom genoeg om te denken: dat overkomt mij dus niet. En dan gebeurt het toch wèl. Maar goed. Ik denk nu na over de maatregelen die ik moet nemen tegen de luizen. Tips zijn welkom.

 Een tijdje terug vroeg ik me af of ik de onbestemde plantjes midden op mijn paadje moest laten staan of weghalen. Met andere woorden: was het nou onkruid of niet? Het antwoord diende zichzelf aan.
zonnebloemen!!
Tot slot nog een snoeperige foto van de bloemen die ik heb neergezet in het kader van het hommel- en bijenfestival dat ik dit jaar organiseer. Het is een groot succes en de tuin fleurt er -letterlijk- van op. 



Groe(n)tjes!



maandag 1 juni 2015

Meteorologische zomer. Moet je eens zes keer snel zeggen

Dit wordt een warrig verzamelblogje met alle mooie foto's van de afgelopen twee weken. Ja, mogelijk nog warriger dan anders. Ik heb het qua foto's niet netjes bijgehouden en ook de tuin is werkelijk één grote onkruidontploffing. Daar dan geen foto's van. Want dat vind ik ontmoedigend. 


Het regende de afgelopen paar dagen behoorlijk hard en daar kwam nog een familieweekend tussendoor en ik was een aantal dagen ziek en zielig. Om mezelf op te vrolijken heb ik wat planten gekocht. Planten met bloemen. 

Dan denk je in het tuincentrum nog OEI OEI OEI wat heb ik VERSCHRIKKELIJK VEEL planten gekocht en dan zet je ze in de tuin en valt dat nogal tegen. Overal nog kale plekken.

Niks geen deinend bloementapijt. Eigen schuld dikke bult. Moet ik maar niet zo'n e-nor-re-me tuin huren. Maar ik word wel enthousiast van die bloemetjes. Het ziet er bijzonder gezellig uit. 
Dit laatste paarse geval komt trouwens niet van de plantjesmarkt maar heb ik zelf gepoot, maanden geleden. Het is erg fijn om te zien dat er ook daadwerkelijk iets omhoog komt. Dat je het niet voor Jan-met-de-kut-z'n-viool hebt geplant. 

Ok, nou suuuuperfijn voor je, Chantal. Maar vertel eens, gaat er ook wel eens iets niet helemaal goed? 
Goh, wat grappig dat je dat vraagt. Hieronder de cavolo nero (palmkool) die opgegeten is door iets. Buurman Bert denkt dat de schuldige een haas is. 


palmkool
Ook hadden de buren last van een stel terror-eenden, die zich (door hun netten heen!!) te goed deden aan de aardbeien. Ik heb de snoodaards op heterdaad betrapt en er op Peter R. de Vries-achtige wijze een stiekeme foto van gemaakt:

hoppa, gewoon er bovenop staan met je platvoeten
De vraatzuchtige eenden waren totaal niet onder de indruk van mijn pogingen om ze weg te jagen. En dat terwijl ik normaal gesproken megaveel overwicht heb! *kuch*

Buurman Sander kwam een paar blogjes geleden aanzetten met een geplette veenmolNu had 'ie weer iets geks gevonden: Een salamandertje!
Deze tuinbewoner werd levend en wel teruggezet tussen de aardbeienplantjes. Die heeft de buurman in emmers gezet, zodat rijpe vruchten niet op de grond kunnen hangen en dus ook niet gaan rotten. Best een handig systeem! Dat doe ik misschien volgend jaar ook wel. Het ziet er wel iets minder gezellig uit, planten in enorme sausemmers. 

Over zacht fruit gesproken...de frambozen zien er nu al prima uit. Dat vinden de hommels ook. Het is één grote stuifmeelorgie in die struiken. 

Thuis stonden mijn Melothria's weg te kwijnen. Een rankende plant, ook wel Mexican Sour Gherkin genoemd, die wel twee meter hoog kan worden. En dan moet je dus iets in elkaar flansen qua klimrek. Na lang twijfelen toch maar gewoon begonnen. Padvinderskillz! Paar mastworpjes en ouwewijvenknopen later had ik dit:

die bamboestokken lagen in de schuur
 En toen had ik nog wat hekjesgaas of hoe heet dat, en nog wat tie-wraps en tadááá!! Een soort klim-wigwam. Ik was zelf zeer te spreken over het resultaat. Zeker omdat ik het HELEMAAL ZELF heb gemaakt. 


helemaal zelf gemaakt en het staat al een week zonder om te vallen
En de Melothria Scabra lijkt het leuk te vinden! Er komen al ieniemienie-augurkjes aan! 

Tegen de andere poten van de wigwam groeien dan straks wat bonen. Tenminste, dat hoop ik dan. Want alle bonen die ik tot nu toe (thuis) gezaaid heb willen niet erg groeien. Het helpt ook niet heel erg dat onze katten dol zijn op bonenzaailingen en alles opvreten. 

Terug naar de succesverhalen dan maar. Want ik wil hier een beetje gezellig eindigen. Het leven is al stom genoeg, niet waar?

Vandaag mijn eerste vijf aardbeien kunnen oogsten! Jeej! En ze waren lekker zoet. Niet te opdringerig zoet, maar subtiel. En best wel groot.

Ik trok nog wat radijzen uit de grond. Die waren iets minder mooi. Maar wel grappig. 

En we hadden ook een heerlijk bordje rucola uit eigen tuin. Deze foto is genomen voordat onze peuter handenvol rucola door de kamer ging gooien. 
En dan hadden we ook nog rabarber uit eigen tuin, en deze week MOET de paksoi geoogst worden want die knapt uit zijn groeitunnel. 
paksoi

Het begint nu echt wel ergens op te lijken. Afgezien van al het onkruid (dat ik nu nog even negeer) ben ik wel blij met hoe het tot nu toe gaat.

Ik voelde me erg rot de afgelopen weken, maar de tuin is een fantastische afleiding. Je bent lekker buiten, je hebt een duidelijke taak, je zit lekker in het groen, je kunt je dingetjes in je eigen tempo doen en de beloning is duidelijk: een mooi fleurig tuintje waarin lekkere dingen groeien. 

Ik kan het iedereen die een beetje met z'n ziel onder z'n arm loopt aanraden.