zaterdag 5 december 2015

Het begin van het einde - dit zag ik niet aankomen!!

Dankzij het aanhoudend Oud-Hollandsch takkeweer was ik al een paar weken niet op de tuin geweest. Goed, het was niet koud. Maar het stormde behoorlijk en we hadden ook veel regen. Ergens maakte ik me wel een klein beetje zorgen over mijn plastic kasje. En terecht, zo blijkt nu. Want toen ik aan kwam rijden zag ik meteen dat het mis was.
De oplettende bloglezer ziet meteen dat dit wel mijn kasje is (ondersteboven), maar niet mijn tuin. De wind had het complete ding twee tuinen verderop geblazen. Ik schaam me dood!

Hoe lang heeft deze ravage zo gelegen? Geen flauw idee. Misschien wel weken al. Het was niet best. 
In eerste instantie dacht ik nog dat het een kwestie was van overeind zetten, scheerlijnen vast en hopsakee- niks meer aan de hand. 

Maar toen ik beter ging kijken zag ik toch wel in dat het Lidl-kasje niet meer te redden viel. 
boehoehoe
Bijna alle stangen waren geknakt en het zeil was gescheurd op diverse plaatsen. 
Ik denk trouwens dat alle foto's onscherp zijn van de schrik! Sorry. Ik had het me allemaal anders voorgesteld. 

Nou ja. Het was leuk zolang het duurde. Volgende week gaan de overblijfselen van de kas naar de milieustraat, alwaar geen gelegenheid tot condoleren.

Terwijl ik in de modder aan het ploeteren was om de boel op te ruimen kwam een mede-tuinder een praatje maken. Zijn advies: Koop een echte kas. 
Goh. Joh. Wat een goed idee van je. Had ik zelf nog helemaaaaal niet bedacht. 



Al met al is het een lekker troosteloze bende op de tuin. De salie doet het nog wèl goed. 

Ook had ik nieuwe kleine artisjokjes en waren de paprika's opeens voorzien van een kleurtje. Maar wel te laat jongens, nu hoef ik jullie niet meer.

Zucht. Ik moet sowieso veel zuchten om de tuin de laatste tijd. 
Want ik denk dat ik er mee moet stoppen. Er is namelijk iets anders gezaaid dat aandacht behoeft:
ja. Zwanger.
Ik ben nu 16 weken zwanger, en in mei uitgerekend. (jeej!) En de lente is nou precies één van de drukste tijden op de tuin. Ik zie het niet zo zitten om met een hoogzwangere buik (of pas bevallen) van alles te moeten doen qua moestuin. Bovendien willen we graag verhuizen. Aaargh! 

Ik probeer nu te verzinnen hoe ik kan regelen dat ik de tuin gewoon kan houden (want misschien wil ik in 2017 weer vol aan de bak) maar dat er weinig onderhoud aan is. 

Tot nu toe heb ik de volgende ideetjes: 
1) de buurmannen inschakelen. Die zijn vast blij met een extra stukje grond. Staat tegenover dat ze er misschien dingen mee doen waar ik niet blij van word
2) iets zaaien dat goed is voor de grond en dat niet veel verzorging behoeft (koolzaad? ik zeg maar wat?)
3) de boel bedekken onder een laag plastic of karton en dat dan een jaar zo laten

Pffff... 
Iemand nog tips? Ik hoor ze graag. 
Mail me: ikmoestuinieren@gmail.com


Eén ding is zeker: ik zal m'n tuin erg gaan missen. Het is toch een heerlijke hobby geworden. Aan de andere kant is een tweede kind ook een geweldig iets natuurlijk, dus ik moet eigenlijk niet zeuren. Ik heb het afgelopen jaar een aantal persoonlijke tegenslagen moeten verwerken, en het werken aan de tuin is een geweldige afleiding gebleken. 
Wordt vervolgd...
uitzicht gisteravond bij de poort van het complex

Groe(n)tjes