vrijdag 27 februari 2015

Kopen kopen kopen + zaai-update

Afgelopen donderdag had ik mijn moeder er op uit gestuurd om heel vroeg in haar slaapzak voor de deur van de plaatselijke Lidl te gaan liggen. Er waren namelijk tuinspullen in de aanbieding, waaronder een kunststof kas die ik echt MOEST hebben. Ik kon er serieus niet van slapen. Om zes uur 's ochtends had ik haar nog een bericht gestuurd: 'doe ook nog maar een paar van die kweekbakken en nog een extra groeitunnel'. 

En dat deed ze! Om half tien al was alles in de pocket! En vandaag bracht ze het langs. Op de parkeerplaats bij RTV Rijnmond deden wij een schimmig dealtje: ik alle tuinierzooi in mijn auto, zij de belofte dat ik geld zou overmaken.

NEGENTIG EURO NOG WAT. 


Een hobby mag best geld kosten, toch?

En toen reed ik naar de tuin om de spullen in het schuurtje te leggen en had ik het verkeerde sleuteltje van het slotje bij me en ging het hele verhaal niet door. Grmbl. Hashtag lekker bezig. 

Intussen gaat mijn AH moestuintje als een malle. 
WAUW.
Update 28 feb: 
En vandaag nog dingen gezaaid die ik in bakjes buiten ga zetten. Samen met mijn dochter. Zij legde alle doperwten in hun 'bedjes' en daarna hebben we ze toegedekt. Zodat ze lekker konden gaan slapen en groeien. 

Nu is het de bedoeling dat ze zelf ook gaat slapen (middagdutje) maar alle doperwtenopwinding is haar teveel geworden geloof ik. Er komen oerwoudgeluiden uit haar slaapkamertje.

doperwtjes
Verder ook gezaaid: peterselie, rucola, uien, preien, radijsjes. Nu hopen dat ze hun voorlopige huisjes goed genoeg vinden.

En tot slot nog een impressie van hoe mijn vader het concept 'tuinplan' opvat en ik. Die van mij had je al gezien, natuurlijk. "Een vlekkenplan", noemde mijn vader het. (terecht, waarschijnlijk) Kwam hij met iets dat helemaal op schaal en opgemeten was en alles. Wel veel mooier.



Groe(n)tjes!


maandag 23 februari 2015

Nu ook een redactie-akker

Voor het eerst van mijn leven doe ik mee aan een spaaractie van een supermarkt. Want dit heeft meneer Heijn toch wel verdraaid goed verzonnen. De lente komt er aan, moestuintjes zijn hot en die bakjes zijn zoooo schattig! 

Net voor veel geld allerlei dingen geshopt die ik eigenlijk niet echt nodig had: 
kopje venkelthee, iemand?
Gelukkig had de kassière een supergoede bui en kreeg ik handenvol van die leuke kleine bakjes, voor in mijn vers aangeschafte moestuintraytje. 


Het nieuwe onderkomen was hard nodig, aangezien er vorige week elke vijf minuten een collega langskwam die dacht dat ik héérlijke brownies op mijn bureau had staan. Ik had het zelf ook!! Wat een kwelling. Denk je: 'Ha! Een heerlijke chocoladerige verrassing!' blijken het suffe potjes met grond. (En dat terwijl ik ze er zelf had neergezet, ik bedoel, hoe DOM kun je zijn mensen!!)

Maar goed, nu lijken ze al minder op brownies. Dikke prima! Ik ben er blij mee. Wel benieuwd hoe lang deze bureautuin het volhoudt. Wat ik me ook afvraag: Hoeveel van de mensen die beginnen aan deze spaar- en zaaiactie maken het daadwerkelijk af? Gaan ook echt dingen verpotten en uitplanten en weet-ik-veel wat er allemaal bij komt kijken?

De sla doet bovengemiddeld zijn best, kiemen na 6 dagen ipv 9
Wat ik in ieder geval nu al heb geleerd is dat zaden niet sneller gaan ontkiemen als je er langdurig naar staart. Zoooo jammer is dat. Maar als alles gewoon omhoog komt op de servicebalie van de AH, dan zal het ook wel goed komen op het bureau van Dwars door Rijnmond. Nu omgedoopt tot: 


Groe(n)tjes!




zaterdag 21 februari 2015

Moestuingerelateerde faalangst MET superspannende update

Vandaag ging ik maar eens op een rijtje zetten wat ik waar in die tuin wil planten. Want die tuinbonen en uien en preien heb ik op goed geluk er in gegooid. Maar dat schijnt helemáál niet de bedoeling te zijn, zeggen alle moestuinboekenschrijvers.

Je moet (kennelijk) rekening houden met de hoeveelheid zon, met de hoogte van alle gewassen, met wanneer alle gewassen rijp zijn en welke dingen elkaar positief danwel negatief beïnvloeden. Bovendien moet je ook nog uitkijken dat je met jouw bonenranken niet een enorme schaduw werpt op de tuin van de buurman. Verschillende soorten bemesting, groeitunnels, tonkinstokken, afschrikken van ongedierte, onkruid, biologisch evenwicht, waaaaaaaaaaaaaah. Je zou er een burn-out van krijgen zeg. Pfff. 

Er moest dus een plattegrondje komen. En daar kreeg ik een lichte inzinking van. Twijfel twijfel twijfel. Want ik moet het van mezelf wel echt heel goed doen. Als het niet meteen helemaal fantastisch is, dan vind ik het niet meer leuk. Zo zit ik in elkaar.

Uiteindelijk kom ik uit op dit: 
plattegroen
Hopelijk is dit een beetje te doen en plant ik voortaan alles met beleid. (HAHAHAHA) Mezelf kennende komt hier waarschijnlijk weinig van terecht. Ach, dan ben ik in ieder geval een zaterdagochtendje lekker bezig geweest met de stiften van m'n dochter.


Verder is het nu nogal baggerweer, dus ook maar even gekeken naar het tuintje in de keuken. Gaat de goede kant op! Alleen laten de paarse paprika's me lelijk in de steek. De klootzakken. 


gaat goeoeoeoed
Ennn tot slot: een foto van de stengels citroengras, die al beste piemeltjes worteltjes beginnen te krijgen. Als die worteltjes wat langer worden en zich vertakken gaan de stengels de grond in.




Dit was hem voor nu. Doei doei!

*****************SUPERBELANGRIJKE UPDATE*********************

De tuin is gespit. Herhaling: De tuin is gespit. Helemaal!! Eindelijk. Met zijn drietjes hebben we het voor elkaar gekregen. En dat beantwoordde compleet aan mijn ideaalbeeld. Gezellig met mijn gezinnetje aan het werk in de tuin. Zonnetje erbij, gezellig!

Als Defense for Children hier achter komt...#stopkinderarbeid

En we hebben Judaspenning van oma Jitske gezaaid. En ik kwam er achter dat er ook nog een ander soort zaad voorkomt op de tuin. Doei!





 



woensdag 18 februari 2015

Spit Fitness

Ik heb dé nieuwe fitnessrage van 2015 verzonnen: Fit Terwijl U Spit! Ja? Ja? Is het wat? Catchy wel, toch?

Vandaag namelijk weer een stukje gespit in die klomp modder die mijn moestuin heet. Allemachtig, wat is dat STOM! En zwaar! En eentonig! Gelukkig scheen het zonnetje uitbundig en had ik veel plezier van mijn marktplaats-spade, die door de grond zakte als een heet mes door boter. 

Maar je krijgt er wel spierballen van, van dat spitten. (en een pietsie pijn in je rug) En vooral ook je flanken krijgen het zwaar te verduren. Je schijnt er 525 kcal per uur mee te verbranden. Bijna evenveel als een uur hard fietsen!

Bovendien is het een goede manier om je hoofd leeg te maken. Want je denkt alleen maar: is het al klaar? Doe ik het wel goed? Hóórt het zo zwaar te zijn? Was ik in een eerder leven ook een boerinnetje dat het land bewerkte? Wat is dat voor bizar dikke worm joh!

Dat soort gedachten. En dus geen plek voor gedachten over je auto die een APK moet, over je werk, over de situatie in Oost-Oekraïne, over je (lage) saldo, over de droger die het elke keer vier minuten doet en dan afslaat, over alle flutklusjes die je nog moet doen... Geen plek voor. Poef! Weg!


een zeer spannend aangeharkt perk tuinbonen
En toen, na twee meter gespitte tuin, was ik het zat. Ik vond het tijd voor iets leuks! 's Ochtends met een morrende man naar het tuincentrum geweest om zaden te kopen die nu! al! gezaaid mogen worden. Zoals daar zijn: rucola, tuinbonen, prei, uien(zaden), knoflook en sjalotten. 

Buurman Willem vroeg wat ik aan het doen was. 'Zaaien', zei ik. Nou, dat was me wat. Dat had ie nog nooit gehoord, in februari. Of dat wel echt de bedoeling was. En wat ging ik dan zaaien? Wist ik wel (onheilspellend muziekje) dat er nog volop nachtvorst zou komen? Of misschien wel sneeuw/hagel/een tornado??!!!

Ja. Dat weet ik. En toch zaai ik tuinbonen. Die zaden moet je zelfs in de diepvries bewaren, dat staat op het pakje en pakjes liegen niet. Toch?

Verder heb ik ook nog prei en uien gezaaid. In niet zulke nette regels geloof ik en heel, héél misschien raakte ik wel halverwege een beetje afgeleid en dus in de war en heb ik nog uienzaden door de tuinbonen lopen gooien. Oeps. Nou ja. We zien wel wat er omhoog komt. Buurman Willem lachte me hard uit. 
klaar om toegedekt te worden: tuinbonen

zaai zaai zaai zaai

  




zondag 15 februari 2015

Bam bam bam! En doorrrrrr

Vandaag voor het eerst in juichstemming op de tuin! Heerlijk weer en dat op 15 februari! En we waren de enigen op het hele complex? Lag iedereen zijn carnavalsroes uit te slapen? Of hebben we de zondagsrust ernstig overhoop gehaald door te gaan wroeten?
Anyway. Samen met m'n pa en al zijn gereedschap flink hard gewerkt. Gespit, gesnoeid, gegraven, geschoffeld en opgeruimd. 

Ik ben als een ware IS-strijder tekeer gegaan in mijn eigen kalifaatje. Elk stukje onkruid werd onthoofd of ontworteld. Bizar veel slachtoffers gemaakt. Met de schoffel van mijn vader. En! Met resultaat! Tadaaaaaa!
Ik ben er helemaal blij van! Zo'n fijn zonnetje ook.
We kregen ook nog bezoek van een stel eenden. Die vonden ons maar raar druk en waggelden snel verder. 

En mijn pa heeft de koude bak uitgemest. Letterlijk, want allerlei mensen hadden er allerlei shit in gegooid. Zo van: 'er ligt nu al zoveel bagger in dat ze het vast niet erg vinden dat ik hier al mijn snotterige courgettes/aardappelen/boerenkoolstronken in gooi.' HALLO DOE DAT EVEN NIET OKEE DANKUWEL. 
Kijk! Helemaal schoon en fris
En toen hebben we al die zooi begraven. Achter het schuurtje. Het zal er nogal verdacht hebben uitgezien. 
Toen waren we het zat en had vooral mijn vader trek in bier. Eenmaal thuis zag ik dat de eerste tomaatjes hééél voorzichtig de kop opsteken! 
Al met al een heerlijke dag. Dank, vader Flip! 



zaterdag 14 februari 2015

Half februari en nu al spijt!

 Het is een bizar gegeven. Hoe je maanden naar iets uit kan kijken. En als het dan zover is, als je daadwerkelijk die tuin op mag, en dingen mag gaan DOEN, dan is het opeens eng en moeilijk.

Ik heb die lap klei en modder nu anderhalve maand. In deze tijd had die hele tuin al gespit moeten zijn. Vorige week kwam zelfs mijn vader helpen spitten en nóg is het niet af. Ik word er gewoon een beetje gestresst van. Ook de opnames voor het programma lopen nog niet heel soepel. Ik heb nog geen plan en nog geen cameraman.

Toen we die plannen eigenlijk moesten maken lag ik thuis te treuren om een miskraam. Vlak voor de jaarwisseling werd ik geopereerd in verband daarmee en daarna moest ik echt even bijkomen. 

Nou. Ja. Als het niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat. Wel met behulp van mijn vader een speelgedeelte voor m'n dochter gemaakt. Nooit geweten dat je zomaar €100 uit kan geven aan fokking houtsnippers! 




En kleine Merel vindt het superplastic speelhuisje erg gaaf. Dat is zeker wat waard. 

En gisteren scheen de zon uitbundig en kon ik vol aan de slag, terwijl ik met een GoPro camera wat opnames maakte. Dan maak je niet veel vorderingen kan ik je vertellen. Maar ik heb wel èrg veel onkruid kunnen verwijderen. En om mezelf op te beuren heb ik wat dingen geplant. Een appelboompje dat al jaren stond te verpieteren op onze binnenplaats, en drie van die eh...hoe heten die planten....eh...shit. Ze waren drie voor vijftien euro bij het tuincentrum? Iemand? 






Heel de dag denk ik aan die stomme tuin! 

Wat kan ik waar zetten en komen m'n tomaatjes in de vensterbank wel op, hoe vergaat het mijn spullen in die onafgesloten schuur, wanneer moet er wat de grond in, zal ik zo'n plastic kasje kopen, moet ik nou wel of niet een nieuwe snoeischaar, wat doe ik met die bak bagger en troep die niet van mij is, gaat mijn vent ooit nog meehelpen spitten, wat doe ik qua mest, zal ik dat hele spitten maar laten zitten want ik zie het nut er tóch niet van in.... Dat soort gedachten. De hele dag. 

En bovenal toch de wens om er heen te gaan, dat is ook wel een rare. Want het is een puist werk en tóch wil ik het doen NU NU NU. 

Misschien omdat het rommelen zo'n lekkere afleiding is.

Nou ja. Stug volhouden maar.