Ik heb een TON GEWONNEN!

Ja, het is heus. Ik heb een ton gewonnen. Ik ben er heel blij mee, en mijn gezin ook. We overwogen nog even om de ton op de bank te zetten, maar uiteindelijk hebben we hem gewoon aangesloten. Op de regenpijp.

blij met m'n ton

Ik had meegedaan met een wedstrijd die ging over watervriendelijke tuinen; Dus tuinen die niet meteen volstaan met water bij de eerste de beste regenbui. 

En ik had dus een foto van onze oorspronkelijke tuin vol tegels gemaild én een foto van hoe het nu is en daar waren ze volgens mij wel content mee en dus wonnen we de tweede prijs. 

(De eerste prijs was een waardecheque van 150 euro voor een tuincentrum in de buurt, dus daar ging ik eigenlijk voor natuurlijk.) 

De prijsuitreiking was nog een heel gedoe, met een speech van een wethouder en massaal uitgerukte lokale pers, haha!  

De hele weg terug naar huis hebben we ons een breuk gelachen, want de ton is ENORM. Hij paste maar net in de gezinswagen. De voet moest op schoot.

beetje krap in de auto

 En er zat ook nog een zogenoemde automaat bij zodat je de ton makkelijk kon aansluiten op een regenpijp. Ik zeg makkelijk maar dat kostte nog een hoop tijd en gevloek en gewanhoop. 

Maar hij staat! En de groenten in de voortuin varen er wel bij, heerlijk fris regenwater uit de gieter. 

Zo is de worteltjesoogst werkelijk spectaculair!

En dit is pas één handje vol! We kunnen nog wekenlang wortels uit eigen voortuin eten. Geen straf want ze zijn heerlijk zoet.

Ik wil nog wel een eervolle vermelding voor die ene gekke witte wortel uit de bak. Die was bizar lang! Dertig centimeter! En dat is bijzonder want de moestuinbak is niet eens zo diep geloof ik, hahaha!

Ik had ook kapucijners uit eigen tuin, maar dat was niet bijster veel en echt lekker waren ze ook al niet. Taai! Melig! Ik doe vast iets fout. Maar ze zagen er wel feestelijk uit:

Verder heb ik sla gezaaid, dat mag in de voortuin zodra ik de groene kool heb geoogst. De zaadjes kreeg ik van Diana van het immens populaire blog mooiemoestuin.nl. Als je vragen hebt over je moestuin moet je bij Diana zijn!

En dan komen er nog tomaten aan en courgettes...En dat allemaal in twee vierkante meter moestuin! 


Nu nog heel even over de achtertuin en de daarin wonende luizenpopulatie. Ik had vijftig lieveheersbeestjes-larven uitgezet in de hoop dat die de bladluizen op zouden eten. Nou. Niks d'r van. De luizen lachen me recht in mijn gezicht uit en ik heb de larven nooit meer teruggezien. Ze waren van het driestippelig lieveheersbeestje, maar de lieveheersbeestjes die ik zie hebben allerlei kleuren en allerlei stippen, maar nooit drie. Of zes. 

Geld terug! Waar zijn mijn larven gebleven? En wie heeft er dé oplossing tegen luizen. Zwarte luizen, kleine groene luizen, hele grote groene bladluizen...Ik heb ze allemaal.
HELP!

Verder geniet ik nog steeds enorm van mijn nieuwe -prijswinnende- watervriendelijke tuin. Het is hier fantastisch! Ondanks het flutterige zomerweer van de afgelopen week. Regent mijn ton wel lekker vol, dat dan weer wel.

Groe(n)tjes!

Larven versus Luizen! En rupsen in m'n kool GRRRRR

Daar waren ze dan, mijn vijftig nieuwe baby's. Vijftig larven van het tweestippelig lieveheersbeestje. Gewoon met de post meegekomen en door de brievenbus gegooid. Bijzonder hè. Alles tegen die vervelende bladluizen in de tuin. 

Het was droog buiten dus mochten de larven losgelaten worden. Op de gebruiksaanwijzing stond dat je ze met zaagsel en al in de getroffen struik kon strooien, maar dat je ze ook in het zakje kon ophangen. Dan zouden de larven er zelf uit kruipen en meteen aan de slag gaan in het all-you-can-eat buffet der bladluizen. 

Nou, de fanatiekste larven kropen vrijwel meteen uit hun krappe behuizing. Grappig om te zien. Er was al wel een sterfgeval te betreuren; één van de larven had het dichtvouwen van de envelop niet overleefd. (vermorzeld in een vouw)

Nou, ik heb er nog ruim een uur naar staan kijken en ze bemoedigend toegesproken. Maar volgens mij kregen ze daar vreselijk de zenuwen van dus toen liet ik ze met rust. De volgende dag heb ik het restje zaagsel alsnog uitgestrooid en er zat geen larf meer in het zakje. 

Volgens de gebruiksaanwijzing zou het luizenprobleem met een week of twee grotendeels zijn opgelost. We zijn nu 10 dagen verder. 

En? En? En? 

VERTEL HET ONS CHANTAL VERTEL HET ONS NUUUUUU

Hmm. Mja. Het valt vooralsnog een beetje tegen. Ik heb nog steeds megaveel luizen op de clematis en de jasmijn. De larven zijn kwijt. Ik heb ze althans na het uitzetten niet meer gezien. Wat is er met mijn baby's gebeurd?

luizen

Hebben ze de benen genomen? Zijn ze vermoord door de mieren die het niet konden uitstaan dat hun 'melkkoeien' werden opgegeten? Zijn ze weggewaaid? Zijn ze allemaal verpopt tot lieveheersbeestje en zijn ze weggevlogen?

Of moet ik gewoon nog wat meer geduld hebben?

(niet mijn sterkste kant, zoals oplettende lezers van dit blog wel weten)

nog meer luizen

Nou ja, ik kijk het nog wel even aan. Nu veeg ik nog handmatig de luizen van de bloemen en takjes af met een stugge verfkwast van m'n dochter. Niet dat er tegenop te vegen is hoor, ik kan deze strijd niet winnen. 

En als we dan toch bezig zijn met teleurstellingen: M'n spitskool is gebarsten! 

Wat zeg ik, finaal doormidden gescheurd! Geen idee wat hier gebeurd is. Of misschien heb ik wel een idee. Vorige week zag ik opeens viezige dingetjes op die kool EN EEN DIKKE RUPS OMG DEZE ZIE IK NU PAS!! NU IK DE FOTO ONLINE ZET!!

Het aangedane blad scheurde ik er af en ik denk dat de spitskool daar niet tegen kan. Sorry kool. 
Ok en ik ga nu even op zoek naar de dikke rups. Ik ben zo terug. (ik loop nu even naar de voortuin)

Nou jaaaaaa zeg! Ook mijn andere spitskool is gebarsten (ik heb er maar twee boehoehoe), en dat is dus helemaal niet mijn schuld maar de schuld van die dikke rups die daar de boel op heeft zitten vreten!!


(in een diepe depressie nu)

Heb ik daar zo m'n best voor gedaan! En ik snap helemaal niet dat ik die rups niet gezien heb, terwijl ik er wel een foto van heb gemaakt! Echt dom.

De groene kool is nog intact. Gelukkig. 

Ik las ergens dat je niet boos moet worden op insecten, omdat ze niet per sé jou willen pesten maar gewoon insecten zijn en insectendingen doen. Dat snap ik, heus wel, echt. Maar ik ben nu toch pisnijdig. 

Zucht.

Het leven van een minimoestuinder gaat niet over rozen. Gelukkig gaan de worteltjes en de capucijners wèl goed!

Groe(n)tjes!

Tuinbonen en erwtjes oogsten & de megalibelle des doods

Ergens deze week krijg ik vijftig nieuwe huisdieren. Ik verheug me er vreselijk op. Hoe zullen ze eruit zien? Hoe moet ik ze verzorgen? Hun voeding is in ieder geval duidelijk: Ze mogen de bladluizen opeten. Alle honderdvijftigmiljoenmiljard die mijn klimplanten bevolken. 

Ik heb ze via een webshop besteld. Niet die bladluizen natuurlijk (gat in de markt? haha) maar de lieveheersbeestjes-larven die die luizen moeten gaan bestrijden. Ik ben superbenieuwd. Ze schijnen gewoon door de brievenbus te passen, mijn 50 nieuwe huisdieren. Zodra ik ze binnen heb doe ik natuurlijk een update. 

Gisteren heb ik mijn voortuinbonen geoogst. Voor het mooie had het al iets vroeger gekund want sommige bonen waren al flink groot, maar het kwam nou eenmaal zo uit.

En het viel me qua aantal helemaal niet tegen! Toch een half mega-vergiet vol. 

Voor het doppen der bonen had ik de hulp ingeschakeld van mijn dochter van 4 en ons buurjongetje van 8. Want ze liepen zich te vervelen en vroegen of ze ergens mee mochten helpen. Tuurlijk! Ik mocht vroeger ook altijd helpen met het pellen van de tuinbonen en het snijden van de snijbonen (in zo'n molen weet je wel) en Merel en Dylano gingen aan het werk. 

Bij elke boon was het weer een verrassing hoeveel bonen er nou eigenlijk in zaten en hoe groot ze waren. Een aangenaam klusje, zo in het lentezonnetje. En het resultaat was dit:

Niet echt een maaltijd voor een groot gezin, maar goed genoeg voor twee volwassenen en een kleuter. (ik heb er een salade van gemaakt met ui, tomaat, munt en kaas) De baby kreeg erwtjes uit eigen voortuin! Ook die waren verrukkelijk.

Maar wel echt alleen genoeg voor de baby. Aardappeltje d'r bij, stukje visstick, prakken en hup, smullen maar. 

KOKEND HETE ACTIEFOTO

Ik moet zeggen dat het ons allemaal heerlijk gesmaakt heeft. De tuinbonen waren mals en ook knapperig en zelfs zonder dubbeldoppen heerlijk mild van smaak. Dat kleine bittertje heeft het boontje echt wel nodig. Ik wil nooit meer tuinbonen uit blik of pot eten. Die dingen zijn gewoon vies, vergeleken met de bonen uit de moestuin. 

Intens gelukkig was ik. 

En nu? Nu is het klaar. Ze zijn op. Eén maaltje. Daar ben ik dus maaaaanden mee bezig geweest, hahaha! Ik ga de overgebleven planten rooien en er paksoi zetten en ook tomaten. Bovendien heb ik slazaadjes opgestuurd gekregen van moestuingoeroe Diana van www.mooiemoestuin.nl en sla staat waarschijnlijk ook heel gezellig in de voortuin. 

En de capucijners komen er alweer aan! Gaat lekker zo. Ik ben erg tevreden met mijn minimoestuinier-experiment. Mocht je zelf nog twijfelen, probeer het gewoon. Het is leuk, lekker, voedzaam en gezellig.

een hele grote enge libelle 

Verder wilde ik nog vertellen over mijn traumatische ervaring van gisteravond. Ik hoorde bzzz bzzzz in de woonkamer en zag de katten zenuwachtig heen en weer rennen. Bleek het een MEGAgrote libelle te zijn. Ik wilde het ding filmen (want echt spectaculair groot) maar toen zwenkte die opeens richting de gang en hoorde ik hem niet meer. Ik ging naar het toilet en daar bleek dat ENORME insect op mijn schouder te zitten!!! 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ik sprintte gillend de wc uit, stootte keihard mijn elleboog en pieste half in mijn broek. 

Fraai. Later bleek de libelle in de gang op het raam te zitten en heb ik mijn wederhelft de opdracht gegeven de voordeur open te doen opdat de libelle weg kon vliegen. Ik heb de libelle daarna niet meer gehoord. Als ie er nou nóg zit zal ik helaas het huis moeten verkopen omdat ik er van angst geen stap meer binnen wil zetten. 

Overigens is de libelle op de foto niet mijn trauma-libelle want die was véél groter en zwart. Met grote tanden. 



Groe(n)tjes!