maandag 18 mei 2015

Tuinieren met peuters, Afrikaantjes en geile krekels.

Ik heb een tuin en een kind. Dat moet je eigenlijk niet met elkaar willen combineren. Toch wil ik dat. Afgelopen weekend moest mijn vriend werken en waren m'n peutertje en ik gezellig samen thuis. Een moeder-dochterweekend. We lazen boekjes, we haalden een ijsje, we deden wat boodschapjes. 

Een tripje naar het tuincentrum was een groot succes. Kind was onder de indruk van alle plantjes ("oooooh, boemetjes!!") en van de dierenafdeling waar ze schattige nijnen, aviaas en sissen verkopen. 

Afrikaantjes en Verbena ingekocht en op naar de tuin. Daar werden mijn idyllische tuinierfantasietjes ruw de kop ingedrukt door bovengenoemd peutertje. Die ongeveer 2 nanoseconden oog had voor haar zandbak en verder niks wilde. Ja, ze wilde eigenlijk wel een paar dingen: Mama voor de voeten lopen en dwars door de groenten banjeren. 

zeldzame opname van een tevreden kind in de zandbak
Ik vind mezelf best een leuke moeder dus ik ging niet bij de pakken neerzitten en gaf haar een taak: Water geven aan de vers geplante Afrikaantjes. Dat ging op zich best goed. Sommige Afrikaantjes kregen een soort zondvloed te verwerken, maar daar moeten die dingen dan maar tegen kunnen. 
plonssss

Ik kreeg het wel redelijk benauwd toen mevrouwtje besloot te gaan keten in mijn plastic kasje. Het is natuurlijk maar een tentje van niks. Voor hetzelfde geld gaat het ding tegen de vlakte. Zeker als er 15 kilo enthousiasme tegen de wanden klotst.
check ook de gele laarsjes! Zijn nog van mij geweest
In de kas zag ik nu toch echt het allereerste bloemetje in één van de tomatenplanten. Joechei!

Ook de aubergine staat op bloeien. Ik vermoed wel dat het iets te vochtig en te warm werd in de kas. Er zat wat schimmel op de aarde rond de planten. Heb het miniraampje open gezet, in een poging de luchtvochtigheid wat te verminderen. Hopelijk houdt dat de schimmelvorming tegen. 

Erg trots was ik ook op de aardbeitjes! Kom maar door met die Elsanta's!
bonuspunten als je de spin kunt spotten

Heb er inmiddels wel wat stro omheen gedrapeerd. Bij het uploaden van de volgende foto zag ik ineens dat ik één plantje een beetje ben vergeten. Nou ja. 



En dan dringt zich de vraag op: Moet er nou een net over die aardbeien of niet? Op het complex zie ik tuinen mét netten en tuinen zonder netten over de aardbeienveldjes. Help! Zoveel tegenstrijdige adviezen! Ik word er gek van.

Kijk mijn doperwten gaan! De eerste aanval van die kloterige bladrandkevers weerstaan en nu lekker bloempjes maken! Dit is de stam-doperwt Karina. Misschien ben ik iets te bescheiden geweest door er maar een stuk of zes te planten. Andere mensen zetten massa's plantjes bij elkaar op een kluitje. Waarom staat dat niet wat duidelijker op de verpakking? Nogmaals: Help!

Karina

Verder vroeg ik me af of dit nog wat was: 
waarschijnlijk niet
Wie het weet mag het zeggen. Maar echt. Tip van mij: Als je zomaar ergens wat zaden neersmijt moet je er wel een naambordje bij zetten. Want ik weet echt niet meer of ik dit zelf heb gezaaid (ik zie mijzelf er wel voor aan) of dat dit een spontaan onkruiderig iets is. 

Ik hoorde trouwens de veenmol zingen! Sinds mijn kennismaking met dit doodgriezelige insect heb ik wat meer onderzoek gedaan (Google is m'n vriend) en weet ik ook hoe ze klinken. Als ze een beetje geil worden, zeg maar. Gaan ze in hun holletje keihard zitten tjirpen. Bah. Stelletje engnekken. 

gat-ver-dam-me en bedankt Henk Lecomte voor deze foto
Jakkes jakkes jakkes. Nog snel wat kalmerende afbeeldingen dan, zodat we allemaal nog kunnen slapen vannacht. 

En tot slot nog een zeer goed gelukte foto (al zeg ik het zelf) van een bloemetje dat ik vorig jaar zaaide in het miniperkje voor ons huis, naast de rozenstruik. Het kwam nu weer vrolijk op. Het is heel klein en stelt niks voor, maar ik vind het mooi. 


Groe(n)tjes! 

zondag 10 mei 2015

Prutsers poten paarse piekerplantjes

Kun je planten doen groeien door er heel veel over te piekeren? Vast wel. Het bewijs leveren mijn dahlia's. De eerste twee steken al dapper hun puntjes uit de grond. Nog volledig onherkenbaar voor de leek, dus ik heb er voor de zekerheid maar een naambordje bij gezet. Mocht er iemand de behoefte voelen woest te gaan schoffelen: NIET DOEN. In godsnaam. 





Ik vraag me wel ernstig af waar de andere dahlia's blijven. Ik verheug me zo op die gezellige roze bloemen!

Er ligt nog steeds veel stormtroep in de tuin. Ja, als je het niet opruimt blijft het liggen hè. Zelfde verhaal met onkruid. Nogal wiedes. 



De worteltjes gaan ook goed!
binnenkort penen eten
Voor de televisieversie van Ik MoesTuinieren was ik op pad op het Rotterdamse Toepad. Ik had me laten vertellen dat ik bij Ben op bezoek moest gaan. Ben heeft een tuin met een huisje op een complex vlak naast de A16. 

Ik kwam volledig onaangekondigd aankakken, maar Ben en zijn vrouw Wil vonden het erg gezellig en gaven me zelfs kadootjes mee. En die kadootjes heb ik dezelfde dag nog geplant. Ongeveer 50 (!) peulenscheuten. Volgens Ben moesten ze in plukjes van drie de grond in, met iets van een stok. Ik ben niet heel erg te spreken over het resultaat. Nog even laten staan of ingrijpen?
ehm... ik weet niet hoor
Beter vind ik het gaan in de plastic kas. Tomaten, pepers en aubergine hebben de verhuizing van mijn vensterbank naar kas overleefd. De tomaat Dancing With Smurfs is zelfs prachtig paars verkleurd! Ik weet niet of dat een goed teken is maar ik vind het mooi.
dit is niet zo heel duidelijk. Wacht, ik doe ff een close up

dat ik ooit enthousiast zou worden van paarse nerfjes!
En ook Aubergine Vera (zo heet de soort, ik ben niet dusdanig fanatiek dat ik al mijn planten voornamen geef hoor) is verkleurd. Ik hoop niet dat dit betekent dattie giftig is geworden of bijna dood gaat ofzo. 
en we noemen haar...Vera
Verder is er heuglijk nieuws te melden van het tomatenfront:


 


Woohoo!! Want waar knopjes zijn komen bloemetjes en waar bloemetjes zijn komen tomaatjes en waar tomaatjes zijn is een tevreden Chantalletje.

Pompoen en courgette hebben inmiddels ook een plekje op de tuin gekregen. Het houden van deze plantjes op onze binnenplaats was ondoenlijk gebleken. Elke dag werden de blaadjes opgegeten door de Felis Sylvestris Catus. Oftewel: onze kat. 

Dan maar gokken dat de slakken niet doorkrijgen dat ze nu in de volle grond staan. 
en groeien maar knul


Buurman en Buurman zijn naast mijn tuin nog steeds bezig met de wederopbouw van hun kas. Er wordt gelast, geboord, gepoetst en geverfd. Regelmatig laat één van de mannen een glasplaat vallen (onder luid gevloek) en nu raken ze zelfs gewond. Buurman senior had per ongeluk een stuk van zijn vingertop afgesneden en er een vies lapje overheen gebonden. 



Gelukkig heb ik als een ware BHV-er wél een EHBO-kit in het schuurtje liggen. Dit trouwens op aandringen van mijn moeder. (Zo zie je maar, moeders hebben altijd ALTIJD gelijk.) Ik heb semi-vakkundig de wond verbonden en de patiënt heengezonden met het advies de boel thuis goed schoon te maken. Voor je het weet wordt zo'n vinger zwart en valt ie er af. 



Buurman junior kwam me nog een dode veenmol laten zien. Een wat? Een veenmol. Een krekel-achtig beest dat in de grond leeft en plantenwortels eet. En dit, lieve lezers, was het ALLERENGSTE insect dat ik ooit heb gezien. (Buurman had hem in de sloot gegooid maar er ook weer uitgevist met mijn schoffel omdat ik zo nodig een foto wilde maken. Dus.)

Ik heb een foto. 
Let op.
Ben je d'r klaar voor? 

Ja?
Echt?


Veenmol. Gryllotalpa gryllotalpa
iieeeeeeeeeeeuwwwwwwwwww! Ik krijg er echt de kriebels van!! Met een lengte van vijf centimeter zijn ze zo'n beetje de grootste insecten die we hebben in West-Europa. Ze schijnen ook nog beschermd en zeldzaam te zijn. Ze eten de wortels van je zuurgekweekte groenten maar ook andere beestjes én elkaar. Stelletje kannibalen.

Nooit meer zal ik onbekommerd en zonder handschoenen in de bodem wroeten. 

Anyway. Ik heb ook nog superveel onkruid weggehaald achter het schuurtje en een steuntje in elkaar zitten MacGyver-en voor de aalbessen, die bezwijken onder hun eigen succes. 
zijn die 25 jaar bij de scouting niet geheel voor niks geweest
Ik wil graag afsluiten met een foto van die verrekte tuinbonen. Totaal afgekloven en beduimeld. En tóch bloemetjes maken hè. Ouwe volhouders van me! 

Groe(n)tjes!


dinsdag 5 mei 2015

De dag dat ik de heldin van de tuin was

Vandaag, Bevrijdingsdag 2015, trok er een actief stormfront over ons land. Slagregens, onweer, hagel en zware windstoten. Bezorgd kondigde ik het noodweer aan in mijn radioprogramma. In Rotterdam-West leek het om kwart over 12 alsof iemand het licht had uitgedaan. Bevrijdingsfestivals werden uitgesteld en afgelast, marktkramen waaiden om, feesttenten werden ontruimd. 

En het enige waar ik aan kon denken was: Hoe is het met mijn plastic Lidl-kas?

Zo gauw het kon reed ik naar de tuin. Ik verwachtte mijn kas in de vijver terug te vinden, of op het parkeerterrein van de nabijgelegen supermarkt. Maar!! Niets van dit al. Paniek om niks. Kasje stond gewoon nog. Zelfs de groeitunnels mankeerden niets. 


kijk nou hoe stoer
Op deze stormachtige dag was het best druk op het complex. Iedereen wilde de eventuele schade opnemen. En wel vijf mannen kwamen naar mijn tuin om te kijken hoe de plastic tent het had gehouden. De buurman vertelde trots aan de bejaarde toehoorders dat ik de kas HELEMAAL ZELF had opgezet. Er werd bewonderend geknikt.

Ik denk dat deze dag mijn tuinreputatie veel goed heeft gedaan. Eindelijk een beetje garden credibility

Dankzij de storm en de treurwilgen ligt er nu wel een hoop troep in de tuin. 
ja en wie gaat dit allemaal opruimen dan
Ik bekeek de tuinbonen nog eens goed en voelde weer de nodige teleurstelling. Drie veldjes verderop heeft iemand óók tuinbonen, ongeveer even groot maar met veel minder vraat en suuuperveel bloemen er in. En die van mij? Die doen amper wat. 
zie ik daar nou toch het beginnetje van een bloesempje?
Wat doe ik toch fout? Aaaargh. Die k*t bonen.

Ik wilde nog wat onkruid wieden maar met al die blaadjes overal was dat eigenlijk geen doen. En toen zag ik dit.
rabarber
Dankzij Google weet ik dat je rabarber best nu al kunt oogsten. Hoppa!
chop chop



 
Rabarberprut! En met veel suiker er bij best heel lekker. Zurig zoet. Of zoetig zuur. Voor herhaling vatbaar in ieder geval en dat is mooi want er groeit nog zat. 

Thuis op de binnenplaats verwachtte ik ook Aleppo-achtige toestanden. Maar! Pompoen, courgette en slaboon hebben mij helemaal niet nodig om de slagregens en rukwinden te overleven.

Dat gold helaas niet voor de gezaaide radijsjes. Die drijven hun bedjes uit. Boehoehoe! 
ik voel nattigheid
Groe(n)tjes!

zaterdag 2 mei 2015

Als dit zo doorgaat heb ik over een maand geen handen meer over

Ik heb nu vijf maanden die moestuin en wat blijkt? Je krijgt best wel ranzige handen van tuinieren. En ja-haaa, ik héb tuinhandschoenen maar die lijken het alleen maar erger te maken. Moet je zien hoe mijn voorheen kantoorzachte handjes er uit zien nu!! Ik kan met m'n blote handen de plinten schuren! Nagelriemen totaal kapot en scheuren in de nagels. Nou, lekker dan.
gèèètver
En van schoffelen krijg je spierpijn in je kont. Daar. Dan weet je het maar vast. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van. 

(gelukkig hier geen foto van mijn reet)

Verder zijn er al aardig wat projecten flink mislukt. Project bleekselderij bijvoorbeeld. Zie hier wat er omhoog is gekomen. 
helemaal niks dus
Om moedeloos van te worden. Maar! Ik heb wel EINDELIJK het Lidl-kasje opgezet. 

stap 1

stap 2

stap 3, jaaa het gaat goed
En toen kwam mijn wederhelft zich er even mee bemoeien (pas toen het bouwproces makkelijk werd hoor) en stond ie opeens!
en toen stond ie opeens! Tadaaa
En toen moest er natuurlijk ook iets in. Tomaat Coral Queen is het eerste slachtoffer. Als het nu nog gaat vriezen heb ik pech. Hoewel, pech... ik heb thuis nóg 15 tomatenplanten staan. 
Coral Queen
En een andere, redelijk cruciale mijlpaal: Mijn allereerste oogst! Ik vond de radijsjes er wel prima uit zien dus rukte ik ze uit de grond. En toen zagen ze er nog steeds prima uit! 
kijk nou hoe moooooii
Heeft me slechts een maand bloed, zweet en tranen gekost. En PITTIG dat ze waren joh, ver-schrik-ke-lijk. Maar zèlf gekweekt natuurlijk en dus lekker. En ik had er nog een vrij artistieke foto van gemaakt. Met een filtertje er over ziet alles er goed uit, let op: 
Dit is de complete oogst: 17 radijsjes
Wat wel een moeilijk punt blijft op de tuin is het onkruid. Ik was daar natuurlijk al 20.000 keer voor gewaarschuwd maar het is net als bij een bevalling: Pas als het je overkomt snap je alle verhalen. En dan heb ik niet eens 'normaal' onkruid maar allemaal stomme aardappelplanten die omhoog komen op de onwaarschijnlijkste plekken. Overblijfselen van de vorige huurders, of zoals mijn buurman Sander het noemde: 'Vergeten groente'.
ongewenste aardappelen
Inmiddels ben ik dat geklooi met zelf zaaien in de volle grond he-le-maal zat (er komt bijna niks op) en thuis mag ik ook niks meer zaaien want we passen er zelf bijna niet meer bij. Dan maar even naar het tuincentrum voor kant-en-klare plantjes. Voelt als valsspelen, maar in de moestuin heb ik nu: 6 soorten munt, artisjok, oregano, spruitkool, paksoi, witte kool en savooiekool. En dan heb ik er ook nog zelf gezaaide bloemkool en rode kool in de groeitunnel bij gezet. Gaat het eindelijk eens ergens op lijken.

hopelijk groeit het ook als...kool ja
En ik heb nog een mooie foto van mijn pygmee-appelboom. Zou die dan dit jaar EINDELIJK eens vruchtjes geven? Ik heb hem al minstens vijf jaar maar hij stond altijd in een pot op ons binnenplaatsje.
ook weer gewoon gefotografeerd met mijn suffe ouwe iPhone 4
Ik moet weer ietsjes vaker gaan bloggen want dit loopt qua lengte de spuigaten uit. Maar het is nu zo mooi op de tuin! Zoals de alwetende Rotterdamse wijsgeer André van Duin al zong: "Oh, wat is het leven fijn als de zon schijnt!"

groe(n)tjes!