vrijdag 31 juli 2015

Ik Moestuinieren op TV, aflevering 2

In deze aflevering van Ik Moestuinieren doet uw heldin vage dingen met zakken tuinaarde, loopt ze een verschrikkelijke verwonding op en heeft de gesp van haar tuinbroek het begeven. Geniet van andermans ontberingen! 




zaterdag 25 juli 2015

De zomerstorm des doods? MET STORMSCHADE UPDATE

Hard kletst de regen tegen het zolderraam. Ritme van de eenzaamheid  een zeldzame zomerstorm. Windstoten van zo'n 100 km/u en behoorlijk wat neerslag. Al met al geen dag om veel buiten rond te lopen en naar die tuin ga ik al helemaal niet. Misschien als de wind vanavond wat is gaan liggen. 

Ik vrees het ergste voor mijn zonnebloemen. Die waren al best erg hoog en ik denk dat ze niet heel erg stormbestendig zijn. Eén van de zonnebloemen heb ik gisteren al uit zijn lijden moeten verlossen. Het ding was aan het groeien in de vorm van knooppunt Terbregseplein; met bochten en ander woest gedoe. Ik heb hem maar omgehakt.


de zonnebloem ligt te sterven op het speelhuisje
Jammer maar het kon niet anders. Hij hing vervaarlijk over het pad en ik zag de hele tijd fietsers en automobilisten uitwijken voor mijn zonnebloem.

Verder had ik gisteren (uiteraard) weer een berg courgettes. Eén van de courgettes had zich een tijd verdekt opgesteld waardoor ik hem niet heb gezien en hij zich kon ontwikkelen tot intimiderende reus. Ter illustratie:

die courgette weegt evenveel als mijn kind van 2
Ik heb er nu maar eens een keer soep van gemaakt. En ook weer een stel weggegeven. Ik had eerder ook een dealtje gesloten met het restaurant bij mij in de straat: Ik zou mijn courgettes aan hen geven en in ruil daarvoor zou ik dan eeuwige dank krijgen. Ik heb één keer een lading courgettes afgegeven (en toen kreeg ik prompt een fles wijn) en daarna niet meer, want ik schaam me een beetje voor de enorme hoeveelheden. En ook voor elk plekje en butsje op de courgettes. Maar waarschijnlijk stel ik me aan.



De pompoenen zijn óók al van die aanstellers. Het zijn ENORME planten. En ik heb er echt maar twee gezaaid. En de pompoenen blijven maar komen! Ik had van de week al drie pompoenen geoogst, maar was even vergeten dat ik met de fiets was ipv met de auto. Twee pompoenen in de zijtassen, en één in het kinderzitje. Haha! 
erg onscherp maar je snapt hem wel 
Misschien heb ik ze wel te vroeg geoogst. Geen idee eigenlijk. Ik vond deze al SUPERgigantisch, maar toen ik op de soort ging googelen kreeg ik dit soort afbeeldingen:
waaaaah!
Waarom moet grote groente altijd zo angstaanjagend zijn? Ken je de hilarische musical Little Shop of Horrors? Die film maakte op mij als kind een enorme indruk. En ik kreeg van de week een beetje een flashback toen ik mijn eerste savooiekool oogstte:

feed me Seymour!
Nee, dán de bloemen in de tuin. Die gaan goed! Er sterft nog bijna niks en wat er wel uitgebloeid is wordt gecompenseerd door weer andere bloemen en dan lijkt het net alsof ik dat zo heb uitgedokterd maar ik weet van toeten noch blazen dus ik doe zomaar wat en het blijkt dan toch dat alles ook uit zichzelf best wel goed komt! Met andere woorden: Jeeeej!
wilde bloemenmix
Ik hou d'r van! Ze zijn leuk. Er zit echt veel prachtigs tussen:


Benieuwd wat er na de storm van vandaag van over is. Maar dat geldt eigenlijk voor alles in de tuin. De buitentomaten waren bijvoorbeeld al best wel zwaar en groot en aan het overhellen. Zouden mijn artisjokken nog leven? Mijn enorme stengels dille met hun gezellige gele schermbloempjes?

Alleen voor het kleine spul vrees ik niet. Het is allemaal zo mini, dat waait niet om of weg. Denk ik!
venkeltje
En dan een verhaaltje in de categorie Onverwachte Tuin-ergernissen:



In mijn sojabonenveldje zit elke keer een libelle klem in het net. Die zit dan paniekerig te bzzzz bzzzz-en en snapt niet dat ik het net weg haal speciaal voor hem! Die vliegt wanhopig de verkeerde kant op, waar ie wéér vastvliegt in de mazen. Domme, domme insecten zijn het. Of het is elke keer dezelfde sufdwaas, dan is het één dom insect en bied ik mijn excuses aan voor het stigmatiseren van een hele insectengroep.




En als je je toch knetterhard zit te vervelen met die storm buiten enzo, dan kun je ook wel even naar de eerste aflevering kijken van de tv-versie van Ik Moestuinieren. Veel plezier d'r mee!


Groe(n)tjes!


UPDATE!
Net even naar de tuin geweest om te zien wat de zomerstorm had aangericht. De gladiolen hangen op half zeven en er waren wat dahlia's geknakt. De zonnebloemen waren er ook niet best aan toe:



Maar het ergst waren de buitentomaten toegetakeld. Ze stonden ooit fier rechtop tegen het kasje, maar door de storm is alles naar voren geklapt in een ondoordringbare woestenij. 
oeps
Ik heb veel moeten snoeien want de helft is geknakt, ook prachtige takken met veel tomaatjes er aan. Erg jammer. Nu heb ik er maar een soort hekwerk tegenaan gezet. Kijken of het nog wat wordt. Het zal wel niet. 

Ik baal er best wel van, maar het ging ook allemaal net iets té goed. Er moest een keer iets flink tegenzitten. Gelukkig zag de rest er nog prima uit. 

donderdag 23 juli 2015

De eerste aflevering van Ik Moestuinieren op TV! En ook op dit blog natuurlijk.

De allereerste aflevering van de TV-versie van Ik Moestuinieren staat online! Ik ben er blij mee! Klik en geniet een minuut of zeven van mijn gestuntel in de moestuin. 
We beginnen in maart. 



Volgende week een nieuwe aflevering! Dan zijn we in april aanbeland. Overigens is de boel ook te zien op TV Rijnmond, elke donderdag om 17:20 uur (en elk uur herhaald).

Groe(n)tjes!

zondag 19 juli 2015

Alles gaat goed. Hè, wat saai zeg.

Hoera! Het regent! Het gevoel dat ik als kind kreeg als het sneeuwde (jiiihaaaa) heb ik tegenwoordig als het regent. Een lekker miezerig weertje of een flinke plonsbui en dan een graadje of 21: I love it. Want de planten love it. En dus love ik it.
spruitkool, savooiekool, bloemkool en het nodige onkruid
Waar ik niet zo dol op ben is de totale ontploffing van al het onkruid. Want het is natuurlijk niet zo dat alleen je zuurgezaaide plantjes al die regen lekker vinden. Dat wordt weer keihard wieden straks. Maar nu even niet. Want nu regent het. En kijk ik in m'n huispak naar Bassie & Adriaan. En straks de Tour.


Gisteren was het nog stralend weer. Dik genieten! Alle gladiolen zijn nu ook uitgekomen. Nu hebben alle bollen die ik maanden geleden heb gepoot zich van hun beste kant laten zien.
dáág pauwoog
Ik keek nog eens bezorgd naar mijn stambonen. Die struikjes blijven maar zo klein! Het zakje met zaden had ik weggegooid dus ik weet ook niet of dat normaal is of niet. Maar toen ik een aantal blaadjes opzij schoof stond mij een aangename verrassing te wachten:

plukbare bonen!
En ze smaken extreem sperziebonerig. Ze deden me denken aan bonen uit grootmoeder's tijd- toen je nog niet sperzieboon zei maar spercieboon. Lekker hoor!

een lieveheersbeestje draait een drolletje
Verder valt het mij op dat veel tuinders dingen aan het rooien zijn. Ik heb zelf (om niet achter te blijven) mijn ouwe tuinbonen uit de grond gerukt en te drogen neergelegd. Mijn compostbak zit nokkievol dus daar kunnen ze sowieso niet bij. Het wordt wel een kale boel op de rest van het complex:
de buren
En dan moet je voor de grap die tuin van mij eens zien:
BAM!
Haha! Ik vind die tuin van mij echt het allermooiste. Goed hè? Ik heb als één van de weinigen ook superveel bloemen in de tuin gezet. Andere mensen hebben waarschijnlijk thuis een 'normale' tuin met bloemen (of misschien zelfs wel een voor- én een achtertuin- zwijmel!) maar ik heb niks. Ja, okee, een binnenplaatsje. Waar amper plek is voor 2 volwassenen, 1 kind en 2 katten, laat staan voor de innig gewenste bloemenzee. 

Dus leef ik me uit op het complex. Ook tot grote vreugde van de bijen, hommels, vliegen, vlinders, libellen....
echinacea
En soms verschijnen er ook bloemen die je niet zo had bedoeld. Maar die ook prima welkom zijn, hoor. Doorgeschoten bietjes, verdwaalde zonnebloemen, korianderbloemetjes en nog veel meer geinigs. 

de zonnebloemen waarvan bijna iedereen zei dat het onkruid was
Van m'n vriendinnen had ik voor mijn verjaardag een grote zak gemengde/wilde bloemenzaden gekregen. Die heb ik leeggeschud op een kaal plekje en zie hier het resultaat! SUPERLEUK!  

wilde bloemen- niet voeren aub
Maar het gaafst vond ik van de week de ontdekking van de eerste artisjok! Woehoeiiii! 

Het is natuurlijk nog een artisjokje van niks maar ik ben erg blij. Ik las een tip op Mooiemoestuin.nl : Dat je de bloemknop kunt beschermen tegen luizen door er een pantykousje omheen te binden. Laat licht en regen door, rekt mee met de groei maar geeft die beestjes geen kans. Slimmmmm. Maar ik vrees dat als ik nu met verknipte panty's in de weer ga, ik nooit meer serieus genomen word door de tuinbuurmannen. 


Ik ben ook opeens de trotse eigenares van allerlei best wel grote pompoenen. Ik voorzie dat ik al die dingen ook weg moet gaan geven, net als mijn bietjes en courgettes. Reserveer NU alvast UW pompoen!
(Overigens heb ik geen idee wanneer ze 'klaar' zijn en geoogst kunnen worden.)
Black Prince
En....We hebben de allereerste tomaten uit eigen kweek gegeten! Smaken TOTAAL anders dan 'gewone' tomaten, ook weer veel tomateriger (als dat een woord is, maar waarschijnlijk niet) en zeker deze zwarte prins is overheerlijk vlezig en sappig maar zonder nattig te zijn. Grote aanrader.

Nou, dat was hem weer! Tot snel en vergeet niet de start van het tv-programma Ik Moestuinieren mee te pakken, donderdag 23 juli 17:23 uur op TV Rijnmond. (elk uur herhaald)

Groe(n)tjes!


maandag 6 juli 2015

Veel te veel grote groene knotsen- waaaah!!

Ik had geen flauw idee toen ik aan deze tuin begon, nu zes maanden geleden. Ik had echt geen flauw idee dat ik in staat zou zijn om zo godsgruwelijk veel voedsel te kweken. 



Ik dacht: ach, ik zaai gewoon lekker veel, want dan kan er ook veel mislukken en hou ik nog een beetje over. 

Mijn wederhelft dacht: we moeten een grotere koelkast kopen voor al die groenten die straks geoogst gaan worden. 

Mijn wederhelft had gelijk. Voor de tweede keer deze week een volle bak courgettes en bieten mee naar huis genomen. Aaaaargh! 


Oh! En ik had ook een aardappeloogst. VIER rode aardappeltjes trok ik vandaag uit de grond. En dat terwijl ik de afgelopen maanden keihard heb gestreden om alle aardappelplanten uit de grond te krijgen. 

Maar goed, de wanhoop over de enorme toevoer van courgettes kreeg de overhand. Want; hoeveel courgette kan een normaal mens verdragen? Geen vijf per dag toch? Daarom nam ik drastische maar leuke maatregelen: Ik zette ze aan de straat.
neem mee! GRATIS! ALSJEBLIEFT!! HELP ME TOCH!
Elke dertig seconden ging ik kijken of er al iemand een courgette had meegenomen. Na een kwartier was ik nog geen enkele courgette kwijt. Dat viel tegen. Toen maar een oproepje op Facebook geplaatst. Prompt kwam de buurvrouw van het einde van de straat een groene knots uitkiezen.

En langzaam maar zeker raakte de plukmand leger en leger. Ik kreeg daar een voldaan gevoel van. En vandaag mocht ik na een lange dag ploeteren in de tuin (heet! zweeeet!) aanschuiven bij mijn ouders. En mijn moeder had lekkere dingen gemaakt van mijn groenten:
lekker oubollige haring-bietensalade
Salade met gegrilde courgette en rucolapesto (uit de Allerhande)
Alles was even heerlijk, maar mijn moeder kan dan ook uitzonderlijk goed koken. Ze bood aan om jam te maken van mijn frambozen, dus ik had er eventjes 'een paar' geplukt.
(bijna) een pond frambozen. Winkelwaarde: 13.000 euro
Ik voorzie nog duizenden courgettes die geplukt en verwerkt moeten gaan worden. Hoe kan zoiets? Simpel. Men neme vier zaden. Men stoppe die in de grond. Men merke dat de zaden niks doen. Men neme nog vier zaden. Men stoppe die óók in de grond. Men ziet dat opeens ALLE zaden kiemen en groeien en doen. Men heeft ACHT FOKKING ENORME COURGETTEPLANTEN. 

dit was in april
Maar het lijkt er nu op dat ik een goede oplossing heb gevonden voor de courgettes. Daarover later meer (als het daadwerkelijk is gelukt).

Verder heb ik vandaag lekker wat uitgebloeide dode dingen uit de grond getrokken, de tomaten gediefd en opgebonden, wat sojabonen geplant, alles water gegeven (ook mezelf) en gewied. En lekker zitten genieten van het uitzicht. 


En ik heb aan een zelfgekweekte groene peper zitten knabbelen. Weet wat je eet, nietwaar?
peper: chilaca
En hij was heel raar pittig. De eerste vijf minuten smaakt ie naar groene paprika, en als je al bijna bent vergeten dat je een hap hebt genomen komt er een soort hete bitterheid naar voren. En daar heb je dan een half uur last van. Best vies eigenlijk. 

Ik heb een vraag. Waarom blijven mijn Mexican Sour Gherkins zo ieniemienie klein? Ik dacht dat ze zo groot als een redelijke augurk zouden worden. Misschien heb ik de Hobbit-versie aangeschaft?


Och, ik heb zoveel foto's gemaakt vandaag. Ik zal je er niet mee lastigvallen. Alleen nog even mijn mooiste dahlia's: 

Groe(n)tjes!