woensdag 31 mei 2017

Luizenbehuizing in de minimoestuin en NOG STEEDS tuintegelteringherrie

Ik moet een andere manier vinden om foto's te maken van mijn planten. Mijn telefoon moet steeds meer moeite doen om de boel scherp te stellen en ik zie pas dat iets onscherp is wanneer ik het hier op Ik Moestuinieren knal. Anyway. Dit zijn de Blauwschokker capucijners. Wat een prachtige bloemen maken die! Echt heel erg gaaf. 

Sowieso gaan alle peulvruchten in de voortuin nu erg goed. Ik kan niet wachten tot ik mijn eigen boontjes mag gaan doppen! Check die erwtjes dan. 

Het is afgelopen week bloedheet geweest en dan overdrijf ik denk ik niet. Op een gegeven moment was het zelfs 32 graden. En dat in mei! En ik maar heen en weer lopen met gieters, om mijn kostbare oogst te redden. Hoe deed ik dat ook alweer in de grote moestuin? Nou ja, dat soort dingen wis je dus uit je geheugen. Maar toen stond ook alles in de volle grond en dan duurde het een stuk langer voor het was uitgedroogd. 

Een beetje een tegenvaller qua tuinbonen: De eerste zwarte luizen hebben mijn bonen ontdekt. Nu weet ik nog wel dat dat niet persé betekent dat ook het binnenste gedeelte van de peulen meteen is aangevreten. Twee jaar terug had ik vreselijke hoeveelheden luizen op de tuinbonen maar waren de boontjes uiteindelijk prima. Zo zie je maar weer: Het gaat -net als bij mensen- om de binnenkant! {einde stichtelijk praatje}

Maar goor zijn ze wel, die dingen: 
En ik had nog wel zo braaf de bovenste verse stukjes afgeknipt! Komen ze tóch, die lullo's. Ik heb het even opgezocht: Die luizen komen aanvliegen (een paar dan) en worden óf geboren op de plant óf er heen gebracht door de mieren! Het lijkt Te Land Ter Zee En In De Lucht wel! 

Mijn biologisch verantwoorde anti-luizen spuitspul bewaar ik voor de tuinplanten, deze bonenluizen veeg ik er maar een beetje lafjes vanaf. 

Naast die bonenbak had ik een plantenbak staan met een oudere lavendelplant. Toen ik die er uit haalde vond ik een slakkennest. 

hellupie!
Ik heb het hart niet gehad om ze dood te maken, de slakken. Ze wonen nu in het weiland hiernaast. Toedeledokie, hopelijk tot nooit meer ziens. 

Voorts heb ik eindelijk eindelijk eindelijk mijn tomatenplanten verpot. Althans een paar. Dit is de soort Hellfrucht. Ze staan nu op de zonnigste plek in de tuin. Hopelijk trekken ze dat een beetje.

Net als de andere nieuw opgekweekte aanwinsten: De courgette bijvoorbeeld. Erg tegenvallend qua zaaien. Ik heb zeker acht zaden in de grond gestopt en er kwam maar één plantje op. En dat lijkt me nog een soort gehandicapte ook, want hij heeft een rare vorm blaadjes. Het kan ook zijn dat de kat er hapjes van heeft genomen. 


En de kool begint er ook steeds meer uit te zien als kool. Leuk hoor. Toch zag ik een wittige waas die ik niet vertrouw in één van de kolen. Kijkt u even mee:
Ja? Ja? Zie je? En? Moet ik al euthanasie gaan plegen of kunnen we het nog even aankijken?

Zucht, ik heb het maar moeilijk als voortuinagrariër. Gelukkig heerst er in de achtertuin een serene rust: 



NIET DUS! De irritante tuintegelzager was weer (nog steeds) 's avonds bezig! Zie vorig blog. En wéér moest de baby hartverscheurend huilen. En wéér deed de kleuter geen oog dicht. En wéér hebben we geklaagd. Net als de buren. En wéér heeft die slome hovenier gezegd dat hij ECHT HEEL SNEL klaar zou zijn. Maar er werd verder ook nergens sorry voor gezegd en wij zijn kennelijk zeurpieten die nergens tegen kunnen. Nou ja, het zal allemaal wel. 

Dan maar binnen zitten staren naar het overblijfsel van mijn AH-moestuintjes, drie paksoitjes die dringend een nieuw thuis moeten. Ik wil ze eigenlijk nog steeds in de voortuin maar mijn wederhelft vindt paksoi 'niet te vreten' en dan druk ik me nog netjes uit. Wat te doen?



Nou, dat was hem weer. 
Groe(n)tjes!
zomeravond in de nieuwe achtertuin









donderdag 25 mei 2017

Erwten, ieniemieniewortels en GA WEG MET JE STEENZAGERIJ

Jongens wat een rijkdom is het toch, een eigen achtertuin. Ik had altijd een balkon en later een binnenplaatsje, wat zeker ook zo zijn charmes heeft, maar een tuin is toch wel echt het summum. Sinds de metamorfose anderhalve maand geleden zijn we nog elke dag blij met het resultaat. 

De tuin wordt er natuurlijk niet groter van -het blijft een postzegel- maar de ruimte die we hebben wordt veel beter benut. En alles komt uit en groeit en het is mei en alle vogels leggen een ei en ik ben vandaag vrij.

De voortuin gaat ook als een dolle. De twee vierkante meter moestuin is natuurlijk ook veel te klein maar kijk nou toch eens wat een glorieuze tuinbonen er al aan zitten te komen!
Ik ben helemaal door het dolle. Ik mis wel een beetje het werk van een grote moestuin, want deze kleine bakjes vereisen weinig aandacht. Wieden hoeft niet, spitten slaat al helemaal nergens op. 
Hmm. De worteltjes zijn er nog niet helemaal klaar voor, zo te zien. Ik moet ze wel uitdunnen want anders wordt het een chaos. De miniworteltjes duw ik onder de schutting door naar de buren want hun scharrelcavia's zijn er gek op! 

(En onze katten zijn weer gek op die cavia's en zitten ze heel de dag te beloeren door de spleet onder de schutting in de hoop er ooit eens één te kunnen verschalken wat nooit gaat lukken want daar zijn de katten te dom voor en de cavia's te slim. Maar dat geheel terzijde)

(raar woord eigenlijk: Cavia. Ca-via. Caaaa vieaaaaa. Cavia. Maar dat geheel terzijde)

Verder gaan de kruiden in de voorste bak ook lekker op de brandende zon dezer dagen. Hier de platte peterselie.


In het achterste moestuinbakje had ik eerst nog last van zieltogende peulvruchten (alles hing slap), maar ook die zijn sterker uit hun moeilijke periode gekomen. Er komen behoorlijk wat erwten aan en ook de capucijners (blauwschokkers) snappen eindelijk wat de bedoeling is. 




Kijk nou wat een prachtige erwtjes! We hebben ze eerlijk verdeeld en rauw naar binnen gewerkt, hahaha.



En je gelooft het niet maar ook de spitskool en de groene kool groeien in diezelfde bak en zijn nog helemaal met rust gelaten door de slakken. Ik denk dat het veel te warm is voor die slakken in de voortuin. Vol in de zon op het zuiden, ze koken gaar in hun schelpen! Of huisjes. Of hoe die dingen ook heten.

De brassica's moeten nu wel een beetje gaan opschieten want ik wil snel oogsten zodat ik plek heb voor mijn tomaten. Die staan nog steeds te lummelen in hun potten maar moeten nodig de volle grond in.
Dus hop hop groeien maar en snel wat want ik heb de ruimte nodig. 

En, valt er dan verder niks te klagen Chantal? Vinden we niks voor jou, zoveel tevredenheid!

Nou, grappig dat je erover begint. Terwijl ik dit typ zit ik me gek te ergeren aan een meneer die pal voor ons huis tuintegels staat te zagen. EEN KABAAL JONGE. De baby slaapt, of doet een poging daartoe, maar door dat gezaag wordt ze de hele tijd wakker. Deze gast is een hovenier ofzo, geen buurman en is voor m'n gevoel al de hele week bezig met één lullig tuintje. Het gaat allemaal zooooo sloooooom en alles moet -ik denk zwart- in de avonden en de weekenden. 

Hij begint elke avond -heel knap- PRECIES op kinderbedtijd met zagen en heien en egaliseren en boren en weet ik veel. Gisteren maar eens gaan vragen hoe lang het één en ander nog gaat duren. Antwoord: niet lang meer. En hij doet het expres 's avonds zei hij, anders moet ie 's ochtends vroeg zagen en boren. Nou meneertje hoveneertje, dat hebben wij eigenlijk veel liever dan elke avond met oververmoeide huilende kindertjes in de klereherrie zitten.

Nou. Dat was het. Tot later!
Groe(n)tjes!
bieslook met hommel






maandag 15 mei 2017

Tuinbonen, tatoeage en teveel tomaten


Bam! Ineens een meter hoog staan de tuinbonen in de voortuin! En zitten ze vol met bloemetjes. En daar ben ik erg blij mee. Waar ze een paar weken geleden nog platgewaaid leken, steken ze nu fier omhoog. Het is een prachtig gezicht in de grindbak die voor onze voortuin moet doorgaan. 



Ook heb ik pepermunt, tijm en platte peterselie gezet in de voortuin. Alle radijsjes zijn geoogst en opgepeuzeld. Nu zit ik nog vol in de bonen. Ik had eigenlijk ergens gedacht dat ik de erwten kon rooien als de tomaten klaar waren om naar buiten te gaan. Waar ik dat idee vandaan had? Geen idee. Want nu zit ik met onvolgroeide erwtenplanten en knetterlange pubers van tomatenzaailingen. Uit armoe heb ik nu een paar van die scharminkelige plantjes in de achtertuin gezet, tussen de 'gewone' planten. Dit gaat een debacle worden van heb-ik-jou-daar. 

Maar gelukkig heb ik nog zat tomatenplantjes over. En dan moet ik over een paar dagen misschien wat moeilijke beslissingen nemen. Kies ik voor tomaten of erwtjes? In de volkstuin had ik dit gezeur nooit, want toen had ik 120 vierkante meter te vullen ipv 2 vierkante meter. 




Kijk, hier is het best dringen. Ik wil die kolen sowieso houden tot ze groot zijn. Dat gaat best snel. Je zou zelfs kunnen zeggen: Ze groeien als kool, ghe he he. Achteraan staan de capucijners. Die hebben het moeilijk. Ik kijk het nog even aan, want het zijn levende wezens natuurlijk. Maar als je het praktisch bekijkt zal de opbrengst van die paar Blauwschokkers niks voorstellen vergeleken bij de drie tomatenplanten die er ook passen. Je zult geen maaltje capucijners oogsten van die paar lullige dingetjes. 

Ook hier leer ik van hè: Voorzichtig omgaan met je ruimte. Kiezen voor maximale opbrengst. Win win. Bla bla. 


De erwten lijken een zootje ongeregeld en dat zijn ze ook, maar ik verheug me nog steeds op een paar sappige zoete erwtjes. Ik zie dat er weer een paar aan zitten te komen:
mmm, wat staat daar rechtsonder? Onkruidje?

En dan heb ik in dit bakje óók nog bietjes staan. Ja, lach maar. De lat ligt hoog. En! De zaden liggen te dicht op elkaar. Dat zie ik heus ook wel.
Verder doe ik mee met de mijn eigen zonnebloemenwedstrijd. Ik presenteer een radioprogramma op Radio Rijnmond en organiseer ook dit jaar een wedstrijd voor fanatieke thuistuinders: Wie kweekt de hoogste zonnebloem? We hebben 250 zakjes zaad weggegeven aan luisteraars. En ik heb ook een paar zaadjes gezaaid, want LEUK!
na een dag of vijf
na 2 weken
Spannend! Misschien win ik wel m'n eigen prijs! Hahaha! Neeeee dat mag natuurlijk niet. Foei foei foei. Het is verdorie wel een leuke prijs: Een jaar lang elke week een gratis boeket bloemen. Ja toch? Ja toch?

We doen ook een pompoenenwedstrijd, maar daarover in een volgend blog meer.

Wil ik nog even mijn tuinbonentattoo delen: 



Op mijn onderarm. De tuinboon was het eerste dat lukte in mijn moestuin, terwijl iedereen commentaar had op mijn manier van zaaien. Überhaupt werd er niet veel van mijn tuinierskills verwacht door bepaalde types mijn omgeving (ja Johan, ik bedoel JOU) en dat het allemaal wèl lukte was erg goed voor mijn zelfvertrouwen. Het werd een geweldig jaar. 

En de bonen in de peul staan voor mijn kindertjes. Drie miskramen en twee mooie goed gelukte bonen. En dan ben ik de peul, zeg maar, snap je? Ooooooh wat een SYMBOLIEK mensen, ik hou het niet meer. 

Dit zijn mijn tuinboontjes:
Merel
Mia
Goed gelukte oogst, toch? En de tuin staat er ook al lekker bij. Ik ben heel blij met alles. Waarschijnlijk komt dat ook door de lente, die heerlijke zon. Dat frisse groen overal. HEERLIJK!

A dream come true: Een bakkie in de achtertuin


Groe(n)tjes!
muurbloempje (Erysimum Red Jep)

donderdag 4 mei 2017

Een make-over voor de achtertuin en een lentestorm raast over de moestuin

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaa het eerste bloemetje zit in mijn voortuinbonen! (die heten vanaf nu zo omdat het tuinbonen in de voortuin zijn)
Ik vind dit echt reden voor een feestje. In mijn echte grote moestuin was de tuinboon het eerste gewas dat het echt een beetje leuk ging doen. En dan nu ook in die vierkante meter moestuin voor het huis!




En dat terwijl de boel een dag of twee geleden nog volledig plat gewaaid was. Door een soort vage lentestorm. Twintig graden, maar windkracht 6. En daar bleek de voortuinmoestuin toch niet echt goed tegen te kunnen. Heel raar is dat, haha!

Zo had ik een fonkelnieuw pop-up plastic kasje over de achterste bak heen gezet. Nou. Eerst kreeg ik ruzie met mijn wederhelft die zich kapot schaamde voor het plastic gevaarte in de voortuin ("Het lijkt wel een groentecondoom!") 

Toen kwam de wind die het plastic in stukken liet scheuren langs de naden. Daarna waaide de kas weg. Vlek op vlek. 

Ik vond hem onder de auto van de buurvrouw. En nu woont ie voorlopig even in de schuur, tot ik de tomaten buiten ga zetten. 
De erwtjes hadden niet zo'n last van de wind. Die hebben dan weer meer last van de droogte. Het lijkt mij dat het best geregend heeft de laatste tijd, maar dat blijkt bar tegen te vallen. Ik moet constant uitrukken met gieters vol water om de boel een beetje in leven te houden. Ik kan me niet herinneren dat ik dat in mijn moestuin van 120 vierkante meter óók deed. Maar misschien heb ik dat verdrongen, zoals je ook de gore en pijnlijke details van je bevalling verdringt, haha.

Het gekke is dat de kleinste plantjes nu de grootste peulen aan het maken zijn. Offff... misschien is dat wel helemaal niet gek en stoppen de andere erwtenplanten hun energie in het lang en dun worden. 

Verder heb ik me de laatste tijd gek gegeten aan radijsjes uit de voortuin. Ze waren heerlijk en mooi om te zien. Wat ik wel raar vind is dat de zelf geoogste radijsjes binnen een nanoseconde 'verwelken' en slap worden, terwijl die uit de supermarkt het rustig een week overleven in hun plastic zakjes. Hoe! Kan! Dat! Joh!

Nou, dus alles gaat lekker qua voortuin en ook in de achtertuin is het één en ander ....nou ja, veranderd. Zo was het eerst:


En nu is het....
Zo!





Nou, het is natuurlijk nog lang niet klaar allemaal en alles moet nog groter groeien, maar IK BEN ER AL ZO VRESELIJK BLIJ MEE!!!
Als het ooit weer eens zonnig wordt in Nederland deze lente ga ik mooiere foto's maken.
Groe(n)tjes!