Tuinieren in corona-tijd

Het is eind april en we zitten sinds begin maart in de coronacrisis. Op 7 maart pakte ik nog de trein naar Amersfoort om uit eten te gaan met mijn vriendinnen, een week later vond ik het onverantwoord om naar de verjaardag van mijn vader te gaan. Twee dagen daarna waren de scholen dicht en was de anderhalve-meter-samenleving een feit. 

Ik schrijf dit meer voor de lezer van de toekomst dan voor die in het heden. Want iedereen heeft er nu mee te maken. Het verplicht thuiszitten of thuiswerken, werk dat wordt afgezegd, het handenwassen en de pagina's vol overlijdensberichten in de krant. De bizarre dansjes met boodschappenkarren in de supermarkt en het met een grote boog om elkaar heen lopen op straat. 

Ik moet zeggen dat ik me er minder flink doorheen sla dan ik van mezelf zou verwachten. De afgelopen anderhalf jaar heb ik keihard gewerkt om een succesvol bedrijfje op te zetten (Chantal Quak Media) en zijn we verhuisd naar Zwolle. 

Al die tijd geen vakantie gehad, dus ik dacht dat ik wel toe zou zijn aan een periode rustig aan doen. Wat zou ik gaan genieten! Wat zou ik leuke dingen doen met mijn kinderen! Wat zou ik heerlijk creatief zijn! Eindelijk tijd voor een boek en een borduurwerkje! Ik zou een stopmotion-film maken! De moestuin zou er superstrak bij staan! Ik zou de sterren van de hemel koken!

Maar toen werd me de ernst van de situatie duidelijk en vielen er ineens allerlei klussen uit en mochten we nergens meer heen. Ik werd zèlf ziek (waarschijnlijk het gevreesde virus, maar geen heftige symptomen) en was verder vooral moe en verdrietig om de stand van zaken in de wereld. Niks creatief bezig zijn. Sloom en lamlendig door mijn leven schuifelen, dat werd het. 

Natuurlijk zijn er lichtpunten; heel veel zelfs. Mijn kinderen blijken heel leuk te zijn, gezelliger en liever dan ik al dacht. En doordat alle activiteiten buitenshuis vervallen zijn zitten we vaker dan ooit in de tuin en de moestuin. 

En zo'n moestuin is een goede manier om je zinnen te verzetten. Je wordt gedwongen om je druk te maken over onkruid en beestjes die je zaailingen aanvreten. 

heermoes

Ik groef enorme kuilen om de heermoes er uit te krijgen, tot ik ergens las dat heermoes al in de oertijd een onuitroeibare plant was, die na vulkaanuitbarstingen als eerste weer groeit op de verschroeide aarde. Tussen de rondstampende dino's, zeg maar. Okee laat maar dan. Ik kende heermoes niet, in mijn oude tuin had ik er geen last van. 

Verder zijn er muizen (?) aan het knagen geweest aan mijn erwten. Ze trekken ze met worteltjes en al uit de grond. Ook trekt er iets of iemand mijn bordjes uit de grond. In ieder geval zijn ze bijna allemaal al stuk. Ik had van die houten stekertjes gekocht waar je met krijt de soort op kan schrijven ---> dikke miskoop dus.

kapot gevroten erwtenplant

Ik gebruikte vroeger plastic bordjes waar ik met watervaste stift op schreef wat ik gezaaid had. Maar die vervaagden ook en gooide ik uiteindelijk weg want onleesbaar en troep. Nu op zoek naar een milieuvriendelijk, herbruikbaar alternatief. Iemand een suggestie?

houten stekertjes

Verder hebben we al behoorlijk wat rabarber kunnen oogsten, zo veel inmiddels al dat mijn kinderen het niet meer leuk vinden. Ieuw! Rabababar! Roept mijn jongste (3) tegenwoordig. 

Zoals je ziet heb ik twee 'soorten' rabarber, de rechter komt gewoon uit de grond, de linker met de gelige blaadjes komt uit de compostbak. Dat zit zo: In het begin heb ik drie tot vier rabarberknollen opgegraven en weggegooid omdat ik nou eenmaal niet zeven rabarberplanten in de tuin hoef. Zó lekker is dat spul nou ook weer niet. 

Maar de rabarber in de compostbak ging niet dood, nee. In het donker maakten de knollen prachtige lange roze stengels met een milde smaak. Wat andere tuinders expres doen, met speciale potten over hun planten heen, deed ik per ongeluk. Dikke prima. 

Ook komen er lekker veel aardbeien aan, denk ik. En gaan de bloemkolen redelijk goed, net als de snijbiet. Dat laatste is een nieuw gewas voor mij, ik ben erg benieuwd! Nu nog wat meer regen en we kunnen helemaal los! 

Ik kan niet wachten tot de hele tuin vol staat met de mooiste gewassen. Het is de beste afleiding ooit.