zaterdag 17 juni 2017

Larven versus Luizen! En rupsen in m'n kool GRRRRR

Daar waren ze dan, mijn vijftig nieuwe baby's. Vijftig larven van het tweestippelig lieveheersbeestje. Gewoon met de post meegekomen en door de brievenbus gegooid. Bijzonder hè. Alles tegen die vervelende bladluizen in de tuin. 

Het was droog buiten dus mochten de larven losgelaten worden. Op de gebruiksaanwijzing stond dat je ze met zaagsel en al in de getroffen struik kon strooien, maar dat je ze ook in het zakje kon ophangen. Dan zouden de larven er zelf uit kruipen en meteen aan de slag gaan in het all-you-can-eat buffet der bladluizen. 


Nou, de fanatiekste larven kropen vrijwel meteen uit hun krappe behuizing. Grappig om te zien. Er was al wel een sterfgeval te betreuren; één van de larven had het dichtvouwen van de envelop niet overleefd. (vermorzeld in een vouw)


Nou, ik heb er nog ruim een uur naar staan kijken en ze bemoedigend toegesproken. Maar volgens mij kregen ze daar vreselijk de zenuwen van dus toen liet ik ze met rust. De volgende dag heb ik het restje zaagsel alsnog uitgestrooid en er zat geen larf meer in het zakje. 

Volgens de gebruiksaanwijzing zou het luizenprobleem met een week of twee grotendeels zijn opgelost. We zijn nu 10 dagen verder. 

En? En? En? 

VERTEL HET ONS CHANTAL VERTEL HET ONS NUUUUUU

Hmm. Mja. Het valt vooralsnog een beetje tegen. Ik heb nog steeds megaveel luizen op de clematis en de jasmijn. De larven zijn kwijt. Ik heb ze althans na het uitzetten niet meer gezien. Wat is er met mijn baby's gebeurd?

luizen

Hebben ze de benen genomen? Zijn ze vermoord door de mieren die het niet konden uitstaan dat hun 'melkkoeien' werden opgegeten? Zijn ze weggewaaid? Zijn ze allemaal verpopt tot lieveheersbeestje en zijn ze weggevlogen?

Of moet ik gewoon nog wat meer geduld hebben?

(niet mijn sterkste kant, zoals oplettende lezers van dit blog wel weten)


nog meer luizen
Nou ja, ik kijk het nog wel even aan. Nu veeg ik nog handmatig de luizen van de bloemen en takjes af met een stugge verfkwast van m'n dochter. Niet dat er tegenop te vegen is hoor, ik kan deze strijd niet winnen. 

En als we dan toch bezig zijn met teleurstellingen: M'n spitskool is gebarsten! 

Wat zeg ik, finaal doormidden gescheurd! Geen idee wat hier gebeurd is. Of misschien heb ik wel een idee. Vorige week zag ik opeens viezige dingetjes op die kool EN EEN DIKKE RUPS OMG DEZE ZIE IK NU PAS!! NU IK DE FOTO ONLINE ZET!!

Het aangedane blad scheurde ik er af en ik denk dat de spitskool daar niet tegen kan. Sorry kool. 
Ok en ik ga nu even op zoek naar de dikke rups. Ik ben zo terug. (ik loop nu even naar de voortuin)


Nou jaaaaaa zeg! Ook mijn andere spitskool is gebarsten (ik heb er maar twee boehoehoe), en dat is dus helemaal niet mijn schuld maar de schuld van die dikke rups die daar de boel op heeft zitten vreten!!


(in een diepe depressie nu)

Heb ik daar zo m'n best voor gedaan! En ik snap helemaal niet dat ik die rups niet gezien heb, terwijl ik er wel een foto van heb gemaakt! Echt dom.

De groene kool is nog intact. Gelukkig. 



Ik las ergens dat je niet boos moet worden op insecten, omdat ze niet per sé jou willen pesten maar gewoon insecten zijn en insectendingen doen. Dat snap ik, heus wel, echt. Maar ik ben nu toch pisnijdig. 

Zucht.

Het leven van een minimoestuinder gaat niet over rozen. Gelukkig gaan de worteltjes en de capucijners wèl goed!





Groe(n)tjes!



2 opmerkingen:

  1. Tsja Chantal, jij hebt ruzie met een dikke rups, ik met slakken die het op mijn spercieboontjes voorzien hebben... Het zijn prachtige slakken, heel groot, met een huisje. Als ik ze zie parkeer ik ze in de voortuin in de Hosta, dan kunnen ze daar verder eten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou, dat vind ik bijzonder schappelijk van je! Te lief voor deze wereld hahaha

      Verwijderen