Ik heb die lap klei en modder nu anderhalve maand. In deze tijd had die hele tuin al gespit moeten zijn. Vorige week kwam zelfs mijn vader helpen spitten en nóg is het niet af. Ik word er gewoon een beetje gestresst van. Ook de opnames voor het programma lopen nog niet heel soepel. Ik heb nog geen plan en nog geen cameraman.
Toen we die plannen eigenlijk moesten maken lag ik thuis te treuren om een miskraam. Vlak voor de jaarwisseling werd ik geopereerd in verband daarmee en daarna moest ik echt even bijkomen.
Nou. Ja. Als het niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat. Wel met behulp van mijn vader een speelgedeelte voor m'n dochter gemaakt. Nooit geweten dat je zomaar €100 uit kan geven aan fokking houtsnippers!
En kleine Merel vindt het superplastic speelhuisje erg gaaf. Dat is zeker wat waard.
En gisteren scheen de zon uitbundig en kon ik vol aan de slag, terwijl ik met een GoPro camera wat opnames maakte. Dan maak je niet veel vorderingen kan ik je vertellen. Maar ik heb wel èrg veel onkruid kunnen verwijderen. En om mezelf op te beuren heb ik wat dingen geplant. Een appelboompje dat al jaren stond te verpieteren op onze binnenplaats, en drie van die eh...hoe heten die planten....eh...shit. Ze waren drie voor vijftien euro bij het tuincentrum? Iemand?
Heel de dag denk ik aan die stomme tuin!
Wat kan ik waar zetten en komen m'n tomaatjes in de vensterbank wel op, hoe vergaat het mijn spullen in die onafgesloten schuur, wanneer moet er wat de grond in, zal ik zo'n plastic kasje kopen, moet ik nou wel of niet een nieuwe snoeischaar, wat doe ik met die bak bagger en troep die niet van mij is, gaat mijn vent ooit nog meehelpen spitten, wat doe ik qua mest, zal ik dat hele spitten maar laten zitten want ik zie het nut er tóch niet van in.... Dat soort gedachten. De hele dag.
En bovenal toch de wens om er heen te gaan, dat is ook wel een rare. Want het is een puist werk en tóch wil ik het doen NU NU NU.
Misschien omdat het rommelen zo'n lekkere afleiding is.
Nou ja. Stug volhouden maar.
Heel de dag denk ik aan die stomme tuin!
Wat kan ik waar zetten en komen m'n tomaatjes in de vensterbank wel op, hoe vergaat het mijn spullen in die onafgesloten schuur, wanneer moet er wat de grond in, zal ik zo'n plastic kasje kopen, moet ik nou wel of niet een nieuwe snoeischaar, wat doe ik met die bak bagger en troep die niet van mij is, gaat mijn vent ooit nog meehelpen spitten, wat doe ik qua mest, zal ik dat hele spitten maar laten zitten want ik zie het nut er tóch niet van in.... Dat soort gedachten. De hele dag.
En bovenal toch de wens om er heen te gaan, dat is ook wel een rare. Want het is een puist werk en tóch wil ik het doen NU NU NU.
Misschien omdat het rommelen zo'n lekkere afleiding is.
Nou ja. Stug volhouden maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten