Voor als je van lang, dun en lekker houdt

Hét supermegabingogrote voordeel van een moestuin: je kunt je eigen hobby opeten. Zo schud ik in februari een zakje wortelzaadjes (Amsterdamse Bak) leeg, en trek ik in juni een heerlijke wortel uit de grond. Ik snap dat dat nou precies de bedoeling is, maar ik blijf het een wonder vinden. En wát voor een wortel! Man man man, wat een beauty en hij was nog lekker ook. 

lang, dun en lekker. Net als ik.

Ook thuis werden de wortels zeer gewaardeerd. Er zaten wel wat misvormden tussen maar we discrimineren niet dus ook die hebben we opgegeten. Eén wortel had twee beentjes. Daar ging mijn dochter woest mee spelen en één wortel had een soort piemeltje vond ik. En dus riep mijn dochter (2) de rest van de avond: PIEMELTJE PIEMELTJE.

hoe komt deze foto zo scheef joh

Ook andere gewassen worden zo langzamerhand dusdanig groot dat er geoogst moet worden. Ik vind wel dat er een verschil is tussen groenten die je zelf hebt gezaaid en groenten die je zelf hebt gekocht als babygroentetje. Ik ben namelijk trotser op de gezaaide spullen. 

De paksoi was bijvoorbeeld heerlijk, maar heb ik als minipaksoitje gekocht bij het tuincentrum. En daarna laten ontploffen in de groeitunnel. Het is (denk ik) net als het verschil tussen zelf brood bakken en een brood afbakken. Nou heb ik nog nooit zelf een brood gebakken maar het lijkt me veel gedoe. Met mengen, kneden en rijzen enzo. 

tuincentrum-paksoi

noedels met paksoi, peultjes en koriander uit eigen tuin mmmmmm

Nee, dán de toestand in de kas! Alle tomatenplanten bloeien en maken al tomaatjes. En die joekels van planten heb ik zelf uit zaad opgekweekt. Vind ik gaaf. 

Dulcia

Ook de mini-aubergine Vera lijkt het naar haar zin te hebben. Vind ik ook gaaf! Nooit geweten dat aubergines van die mooie bloemen maken. Maar goed, ik weet dan ook heel veel dingen niet. 

Buiten de kas gaat niet alles even voorspoedig. Eén van mijn Melothriaatjes (Mexican Sour Gherkin) is doodgegaan en ik had er maar twee dus dan gaat het hard. De overlevende verwerkt zijn rouw door vruchtjes te maken.

Ik hoop wel dat die vruchtjes in de loop der tijd nog wat groter worden, want dit is geen porem natuurlijk. Er moet wel wat te snacken vallen! 

tuinbonen

En dan de tuinbonen, mijn zorgenkindjes. Hebben ze de winter overleefd, de hoon van de buurman doorstaan, zich niet klein laten krijgen door de bladrandkever, dient de volgende ramp zich aan: LUIZEN. Van die vervelende klierluizen. 

En ik was er al voor gewaarschuwd. Door iedereen. En dat is dan eigenlijk het vervelendste soort tuintegenslag. Want je bent dom genoeg om te denken: dat overkomt mij dus niet. En dan gebeurt het toch wèl. Maar goed. Ik denk nu na over de maatregelen die ik moet nemen tegen de luizen. Tips zijn welkom.

 Een tijdje terug vroeg ik me af of ik de onbestemde plantjes midden op mijn paadje moest laten staan of weghalen. Met andere woorden: was het nou onkruid of niet? Het antwoord diende zichzelf aan.

zonnebloemen!!

Tot slot nog een snoeperige foto van de bloemen die ik heb neergezet in het kader van het hommel- en bijenfestival dat ik dit jaar organiseer. Het is een groot succes en de tuin fleurt er -letterlijk- van op. 

Groe(n)tjes!