Tuinieren in corona-tijd

Het is eind april en we zitten sinds begin maart in de coronacrisis. Op 7 maart pakte ik nog de trein naar Amersfoort om uit eten te gaan met mijn vriendinnen, een week later vond ik het onverantwoord om naar de verjaardag van mijn vader te gaan. Twee dagen daarna waren de scholen dicht en was de anderhalve-meter-samenleving een feit. 

Ik schrijf dit meer voor de lezer van de toekomst dan voor die in het heden. Want iedereen heeft er nu mee te maken. Het verplicht thuiszitten of thuiswerken, werk dat wordt afgezegd, het handenwassen en de pagina's vol overlijdensberichten in de krant. De bizarre dansjes met boodschappenkarren in de supermarkt en het met een grote boog om elkaar heen lopen op straat. 

Ik moet zeggen dat ik me er minder flink doorheen sla dan ik van mezelf zou verwachten. De afgelopen anderhalf jaar heb ik keihard gewerkt om een succesvol bedrijfje op te zetten (Chantal Quak Media) en zijn we verhuisd naar Zwolle. 

Al die tijd geen vakantie gehad, dus ik dacht dat ik wel toe zou zijn aan een periode rustig aan doen. Wat zou ik gaan genieten! Wat zou ik leuke dingen doen met mijn kinderen! Wat zou ik heerlijk creatief zijn! Eindelijk tijd voor een boek en een borduurwerkje! Ik zou een stopmotion-film maken! De moestuin zou er superstrak bij staan! Ik zou de sterren van de hemel koken!

Maar toen werd me de ernst van de situatie duidelijk en vielen er ineens allerlei klussen uit en mochten we nergens meer heen. Ik werd zèlf ziek (waarschijnlijk het gevreesde virus, maar geen heftige symptomen) en was verder vooral moe en verdrietig om de stand van zaken in de wereld. Niks creatief bezig zijn. Sloom en lamlendig door mijn leven schuifelen, dat werd het. 

Natuurlijk zijn er lichtpunten; heel veel zelfs. Mijn kinderen blijken heel leuk te zijn, gezelliger en liever dan ik al dacht. En doordat alle activiteiten buitenshuis vervallen zijn zitten we vaker dan ooit in de tuin en de moestuin. 

En zo'n moestuin is een goede manier om je zinnen te verzetten. Je wordt gedwongen om je druk te maken over onkruid en beestjes die je zaailingen aanvreten. 

heermoes

Ik groef enorme kuilen om de heermoes er uit te krijgen, tot ik ergens las dat heermoes al in de oertijd een onuitroeibare plant was, die na vulkaanuitbarstingen als eerste weer groeit op de verschroeide aarde. Tussen de rondstampende dino's, zeg maar. Okee laat maar dan. Ik kende heermoes niet, in mijn oude tuin had ik er geen last van. 

Verder zijn er muizen (?) aan het knagen geweest aan mijn erwten. Ze trekken ze met worteltjes en al uit de grond. Ook trekt er iets of iemand mijn bordjes uit de grond. In ieder geval zijn ze bijna allemaal al stuk. Ik had van die houten stekertjes gekocht waar je met krijt de soort op kan schrijven ---> dikke miskoop dus.

kapot gevroten erwtenplant

Ik gebruikte vroeger plastic bordjes waar ik met watervaste stift op schreef wat ik gezaaid had. Maar die vervaagden ook en gooide ik uiteindelijk weg want onleesbaar en troep. Nu op zoek naar een milieuvriendelijk, herbruikbaar alternatief. Iemand een suggestie?

houten stekertjes

Verder hebben we al behoorlijk wat rabarber kunnen oogsten, zo veel inmiddels al dat mijn kinderen het niet meer leuk vinden. Ieuw! Rabababar! Roept mijn jongste (3) tegenwoordig. 

Zoals je ziet heb ik twee 'soorten' rabarber, de rechter komt gewoon uit de grond, de linker met de gelige blaadjes komt uit de compostbak. Dat zit zo: In het begin heb ik drie tot vier rabarberknollen opgegraven en weggegooid omdat ik nou eenmaal niet zeven rabarberplanten in de tuin hoef. Zó lekker is dat spul nou ook weer niet. 

Maar de rabarber in de compostbak ging niet dood, nee. In het donker maakten de knollen prachtige lange roze stengels met een milde smaak. Wat andere tuinders expres doen, met speciale potten over hun planten heen, deed ik per ongeluk. Dikke prima. 

Ook komen er lekker veel aardbeien aan, denk ik. En gaan de bloemkolen redelijk goed, net als de snijbiet. Dat laatste is een nieuw gewas voor mij, ik ben erg benieuwd! Nu nog wat meer regen en we kunnen helemaal los! 

Ik kan niet wachten tot de hele tuin vol staat met de mooiste gewassen. Het is de beste afleiding ooit.

Klaar met die k*twinter, ik wil lente

Ik vind dit een maand van niks. Dat hele februari mag van mij overgeslagen worden, net als januari eigenlijk. Donker, veel regen, veel wind en 68 miljoen stormen die opeens namen hebben die niemand uit kan spreken. (Kie-ara, Sieara, Kiera, Kaira?? Niet te doen dit.)

Tijdens storm Dennis ben ik maar even op de moestuin gaan kijken. Eerder die dag waren we van de dijk naast de IJssel gewaaid -letterlijk- en de tuin is maar een kilometertje verderop dus ik vreesde het ergste. Ik weet niet zo goed wat ik verwachtte want er staat nog niet zoveel op de tuin, maar het zou toch zonde zijn als mijn fruitstruiken plat zouden liggen en de appelboom omgewaaid was.

Afijn. Dit was alle stormschade:

Verder was er niks aan de hand. Ook op de rest van het complex vond ik het allemaal nogal meevallen, wat wel apart was aangezien een paar minuten daarvoor mijn zevenjarige dochter om was gewaaid. Ik bedoel, het stormde echt best wel hard!

Verder kwam tot mijn verbazing de rabarber al enthousiast op, ik dacht dat ik laatst alle knollen uit de grond had getrokken. Niet dat ik tegen rabarber ben, maar ik hoef er niet een heel veld van.

Het blijft natuurlijk een erfenis van de vorige huurders, die rabarber. Die tuinierden met twee stellen, dus wellicht hadden ze met twee gezinnen wel behoefte aan superveel planten. Ik kijk wel.

Het was de afgelopen paar weken ook tijd om poep te scheppen. Je kon via de vereniging mest bestellen en dat had ik gedaan. Er werd mest gestort op de parkeerplaats en voor een tientje kreeg je tien kruiwagens vol. Die je natuurlijk wel zelf moest scheppen en moest verdelen op de tuin. (het tientje moest ik overigens bij een wildvreemd iemand door de brievenbus gooien want de vereniging heeft geen bankrekening hahaha)

Wat blijkt? Mest scheppen is best zwaar werk! Het zijn irritante plakkerige klonten die niet doen wat ik wil. Maar ik hoop dat ik lekker heb bijgedragen aan de stikstofcrisis door verse koeienmest te verspreiden op bepaalde gedeelten van de tuin. De voedingsstoffen zakken door de regen de grond in en daar gaan mijn planten hopelijk goed op. Heb expres niet de hele tuin bemest want ik wil ook zien wat de grond oplevert zonder poep.

Verder lagen al mijn gezaaide tuinbonen boven de grond. En ik vond een holletje. Mogelijk deel ik mijn moestuin met een muis. En in ieder geval ook met een kat die mijn keurige bedden omwoelt om er lekker te kakken. Kijk: Koeienpoep is goed. Kattenpoep is slecht.

Ik heb voor de zekerheid thuis wat tuinbonen voorgezaaid, mocht er niks meer opkomen. Verder heb ik bloemkool gezaaid, en erwten.

En de eerder gezaaide bloemen en tomaten en pepers doen het best goed!

Ik heb tijdens een kampeertripje eind vorige zomer wat stokroos-zaadjes geoogst en die voor de grap laten kiemen. Geen idee welke kleur stokroos dit zal worden, maar dat mag de pret niet drukken. Ik was al helemaal blij dat er iets gebeurde!

Prachtige planten worden dit denk ik! Dit in tegenstelling tot de lathyrus (siererwt) die ik vorig jaar na veel gedoe veel en veel te laat opgestuurd kreeg door Vreeken's Zaadhandel. Ik kreeg ze zo laat (en nog de verkeerde soort ook!!) in het seizoen dat ik ze niet meer kon zaaien. Toch geprobeerd en het werd helemaal niks.

Nu heb ik uit hetzelfde zakje weer gezaaid, binnen. En er zijn er maar twee gaan kiemen. Ga toch weg met je aanstellerij, lathyrus Spanish Dancer. Ik ben klaar met jou. (Tenzij je het nu ineens wel heel goed doet en prachtig gaat bloeien en geuren, dan hoor je mij niet meer)

Waar ik wel erg vrolijk van word zijn mijn mini-artisjokken. Artisjokken zijn prachtige grote planten met spectaculair grijsgroen blad en als je de bloemknoppen niet opeet (wat eigenlijk wel de bedoeling is) dan worden het geweldig dikke paarse pluimen. Ik heb ze voorgezaaid en ze zien er nu zó uit:

Kom maar door met die artisjokken! Van de zomer onder mijn luifeltje zitten, knisperfris wit wijntje er bij en dan heerlijk de blaadjes van de artisjok trekken en dippen in iets lekkers met crème fraiche en mosterd en kappertjes enzo. En dan als beloning het hart oppeuzelen. Mmmmmmmmmmmmm.

Had ik al gezegd dat ik zin heb in beter weer? Zodat al deze mooie plantjes de tuin in kunnen? En volgende maand kan ik nóg veel meer zaaien. Zoveel zin in!

Daar zijn we weer! Ik moestuinieren!

Hallo, daar was ik weer! 
Na een jarenlange afwezigheid toch dit blog maar weer eens nieuw leven inblazen, wannnnnt: IK HEB WEER EEN MOESTUIN!!

Woohooo!

De laatste keer dat ik op dit medium een stukkie tikte hadden we net onze tegeltuin gemetamorfoost naar een groene oase. Ik heb heel erg genoten van die tuin, maar toch waren we toe aan een nieuwe fase in ons leven en zijn we halverwege 2019 verhuisd naar de andere kant van het land. We wonen tegenwoordig in Overijssel en zijn daar zeer content mee. 

Ik werk niet meer bij RTV Rijnmond, maar ben voor mezelf begonnen als freelance presentator, journalist, filmpjesmaker enzovoorts en dat gaat allemaal erg goed. (Ik werk nu voor RTV Drenthe, RTV Oost, Sky Radio, Radio 10, 538, Veronica, ik geef les en ik ben stationvoice bij Rijnmond)

Kortom: Alles is anders nu. En ik heb dus weer een moestuin, sinds 1 januari. Ik vind het complex waar ik nu mag gaan tuinieren zo vreselijk mooi! De vorige vereniging was ook wel prima hoor, maar lag ingeklemd tussen een supermarkt en een industrieterrein. De paden waren geasfalteerd en iedereen had iets van een schuurtje. 

Er waren veel ouwe mannetjes die van hun volkstuin steriele akkers hadden gemaakt, waar eerst een lading Roundup en ander gif op werd gespoten voordat de aardappels werden gepoot. 

Eén van die mannetjes zei een keer trots over zijn bestrijdingsmiddel: 'In Nederland is dit alláng verboden maar ik haal dit gewoon in België, daar zijn ze toch wat makkelijker met alles, haha!'

Mmmm...okeee? Niks ten nadele van België hoor, maar kap met die shit.

Anyway; ik heb dus een nieuw huis met een groene tuin en op vijf minuten fietsen een moestuin van 10 bij 10 op een prachtig groen complex, in de kom van een pittoresk dijkje. Er zijn paadjes van houtsnippers, een grote gemeenschappelijke insectentuin, een speeltuintje, bankjes, een clubhuisje, een eco-toilet en je water moet je zelf pompen. 

Er zijn allerhande tuingereedschappen te leen, er zijn 10 kruiwagens die je zo mag pakken en de gemeenschappelijke ruimte is altijd open. Je kunt je inschrijven voor moestuincursussen, schuurtjes zijn verboden en lage fruitbomen zijn toegestaan. Er mag absoluut geen gif gebruikt worden.

Vandaag ben ik er geweest met mijn jongste dochter. Ze is 3. Oudste dochter van 7 wilde niet mee dus gingen we eventjes samen. Ik had wat klusjes bedacht en de 'nieuwe' stoelen moesten even neergezet worden. (Via de weggeefhoek op Facebook had ik twee plastic kuipstoeltjes gebietst, vond ik duurzamer dan iets kopen)

Het regende echt keihard toen we aankwamen maar we lieten ons niet afschrikken en als snel brak de zon door en was het GENIETEN. Mia (die ene van 3 dus) blijkt een echt buitenkind te zijn. 

Ze wilde scheppen in de aarde dus ik heb gezegd dat ze alle groene onkruidsprietjes uit de rechtertuin mocht scheppen. Vond ze leuk. Ze gooide de sprietjes wel met een grote boog in de linkertuin, maar een kniesoor die daar op let.

Ik ging ondertussen de appelboom snoeien. Die boom staat er al een hele tijd, aan de dikke stam te zien, maar ik vond hem nogal een rommelige indruk maken. Hij nam wel erg veel plek in met al zijn woeste takken. Ook Miaatje mocht snoeien. Van tuinierheld Monty Don heb ik geleerd dat takken die elkaar kruisen er af moeten en dat de boel luchtig moet worden- een duif zou er zonder vaart te minderen tussendoor moeten kunnen vliegen. 

Mijn dochter is hier geconcentreerd een tak aan het vermoorden. En ze heeft geen rare ziekte maar roze schmink op haar wangen. 

Verder hebben we ook wat tuinbonen gezaaid. WAT NU AL JA NU AL. En ook bij het zaaien was Mia een fantastische hulp. Ik legde de bonen neer en zij ging ze toedekken met aarde. 

Ik heb een paar weken geleden voor een klein fortuin aan biologische zaden gekocht dus we gaan dit seizoen genieten van
tuinbonen
snijbonen
erwten
courgettes
radijsjes
wortelen
snijbiet
maïs
tomaten 
paprika
peper
zonnebloemen
bietjes
uien
bieslook
bosui
salie
basilicum
prei
bloemkool
peterselie
peulen
snijbloemen
en de nodige groenbemesters zoals Gele Mosterd en Phacelia.

Op het verlanglijstje staan nog de dahlia's. En ik wil een kasje. 
De eerste tomaten en pepers hebben we gisteren al gezaaid. Ook een gezellig klusje met de meiden.

En ze staan nu op zolder, op het zuiden. Hopelijk komt er snel iets tevoorschijn, ik denk dat de dames dat wel interessant zullen vinden. Ik hoop sowieso dat ik deze tuin met iets meer kinderhulp kan beheren dan de vorige. Maar als ik kijk naar hoe goed het vandaag ging, met onze peuterpuber, dan heb ik goede moed. 

Metamorfose: Van Tegels Naar Tuinieren

Vorig jaar kochten we een huis met een tuin. Nou ja, tuin... tuin? Die tuin lag vol met grijze tegels. Er stonden verzakte witte schuttingen. Kortom: Het was niet heel veel. Een leeg canvas. Maar wel een kans om er echt een eigen plek van te maken. Maar dat zou nog wel een keertje komen, dacht ik. Eerst verhuizen. Wennen aan de nieuwe stek. De boel binnen inrichten. 

supergezellig maar niet heus

In de nazomer van 2016 -we woonden er net- begon ik me steeds meer te ergeren aan de tegeltoendra. Vond ik het toch belangrijker dan ik dacht. Het was bloedheet, er was geen streepje schaduw en nergens iets groens. Ja, de tegels, die waren wèl groen. En niet zo’n klein beetje ook. Dit moest en zou anders, vond ik.

Ik wipte er twee tegels uit en vulde de vrijgekomen ruimte met wat leuke plantjes. Dolblij was ik. Het smaakte naar meer. Veel meer. 

Begin dit jaar ben ik wat tuintijdschriften (Groei & Bloei, LandIdee, Home & Garden) gaan doorspitten. Daar werd de drang om te tuinieren behoorlijk ondraaglijk van! Ik zat barstensvol ideeën die we in onze postzegeltuin natuurlijk absoluut niet kwijt konden. Dromen mag, maar je moet wel realistisch blijven. Je kunt je niet blijven blindstaren op paradijselijke kasteeltuinen als je eigen tuin 5 bij 7 meter is, hahaha!

Gelukkig had de hovenier die we om een offerte vroegen er wèl verstand van. Hij vroeg me om een voorbeeld te geven van een tuin die we mooi vonden en op basis daarvan hebben we een tekening gemaakt.

Een stukje gras, een plek om te spelen, afwisselende betegeling en het liefst iets dat de hoogte in zou gaan zodat de tuin groter zou lijken. Graag wat bakken ook, van verschillende hoogtes. 

Hier had ik met stoepkrijt alvast de tuinschets ingetekend. Een foto gemaakt vanaf het dak, zodat ik de verhoudingen goed kon inschatten

In april gingen we van start met de metamorfose. En in twee (!!) dagen gingen we van een tegeltuintoendra naar een groen paradijsje. Hoe we dat voor elkaar kregen? Door een smak geld te geven aan een goede hovenier die met twee man personeel en allerlei apparatuur de oude tegels er uit rukte, de hele tuin een halve meter ophoogde, de nieuwe schutting plaatste, een pergola in elkaar zette en al het bouwafval afvoerde.

I-de-aal. Goed, het kostte ongeveer 3000 euro en we hadden het vast zelf goedkoper kunnen doen maar dan had het hele project twee jaar gekost en geen twee dagen. Bovendien zijn we niet zo handig en bang om hard te werken.  En op vakantie hoeven we voorlopig niet meer, met zo'n mooie tuin, haha!

Ik wilde wel zelf de beplanting bepalen, want daar had ik allerlei hoogdravende ideeën bij. Ik kreeg dus een plantklare tuin opgeleverd. ZOOOOOO BLIJ WERD IK DAAR VAN!

En hoe het nu is? Het wordt steeds groener en fijner. Ik wilde lekker veel bloemen en dat is zeker gelukt.

De blinde muur van de schuur is nu ook bijna helemaal begroeid met drie soorten clematis en Toscaanse jasmijn. Die laatste plant lijkt ideaal, want hij blijft het hele jaar groen en bloeit lang met witte bloemetjes die ook nog eens verrukkelijk ruiken.

En ik hoor het je denken: Huh? Zie ik daar nu KUNSTGRAS?! Getverdemme Chantal dat is toch geen gezicht?!

Ik geef je gelijk. Maar de meiden vinden het heerlijk om op te spelen. We hebben twee verschillende schommels om aan de pergola te hangen. Bovendien ligt de tuin op het noorden en zou ècht gras het er niet lekker vinden. En ga maar eens een stukje gras van twee bij drie maaien. Daar word ik niet blij van.

Waar ik wel erg blij van word zijn alle voor- en na-foto’s. Ik heb er al een miljoen gemaakt en het is een drama om alles te uploaden (heerlijk systeem dat Apple iCloud MAAR NIET HEUS), maar deze is bijvoorbeeld wel leuk:

voor

na

Wat een fijn verschil hè?

En wat is het een prutzomer geweest. Het heeft het voor mijn gevoel aan één stuk door geregend, maar voor de nieuwe tuin was het heerlijk: al dat vocht en die benauwde temperaturen. We hebben ook een buitenkraan aan laten leggen, maar die heb ik in drie maanden tijd misschien twee keer gebruikt.

Het is de bedoeling dat de klimhortensia die ernaast staat de complete achtergevel van het huis gaat bedekken. Met als ultiem doel dat er vogels en beestjes in gaan wonen. 

Ik geniet elke dag met volle teugen van de nieuwe tuin. Het is net of we er een extra woonkamer bij hebben gekregen. Ongelooflijk wat je aan het groeien krijgt in een paar maanden tijd! Het is nog steeds een kleine tuin, maar het lijkt veel groter.

Eén ding: Het onderhoud valt me tegen. In de zin dat ik niet genoeg te doen heb!! Ik wil nog veel meer tuinieren dan ik nu af en toe doe. Want als ik wekelijks een uurtje aan tuinonderhoud besteed is het veel.

Ik heb deze zomer al zoveel geleerd van de tuin. En ik wil nog meer leren. Ik ben van plan om een cursus tuinontwerp te gaan doen, zodat ik ook onze voortuin (de grindbak) nieuw leven in kan blazen. En misschien zelfs wel anderen kan helpen met hún postzegeltuin. Dus als je zelf ook een volbetegelde tuin hebt en je wilt er vanaf maar hebt geen idee hoe, of je bent bang voor het onderhoud van een groene tuin, stuur me dan een berichtje en ik denk graag met je mee.

Groe(n)tjes!

Haperingen

Ik heb de balen van deze site. Niet van mijn blog hoor, zéker niet, maar van de gebruiksvriendelijkheid van blogspot. Ik zit hier al drie kwartier te prutsen om foto's van mijn telefoon hier op de site te krijgen. Schijnt supermoeilijk te zijn. 

Zonder foto's geen tuinblog. Ja toch? Niet dan. Ik nam net prachtige foto's van de moeilijke slasoorten die ik in de voortuin heb staan. Van de tomaten die voorzichtig aan het verkleuren zijn, van knalgroen naar geel naar oranje (en hopelijk naar rood).

Ik had foto's van de heerlijke gerechten die ik opleukte met bijvoorbeeld haricots verts uit de voortuin. Of de bietenstamp uit eigen tuin die ik aan de baby voerde. 

Ik had foto's van de enorme savooiekolen die ik oogstte. Ik wilde vertellen dat de kool best lekker was, maar zeer, zéér kolig. Dat het hele huis er naar stonk, al voordat ik de savooiekool ging koken. Gewoon van het snijden. 

Foto's van de zonnebloemen, van de enige courgette die ik tot nog toe heb kunnen laten groeien, van de hommel op de nieuw bloeiende dahlia. 

GGRRRRRRRRRRR!!!

Zo rustig als een mens kan worden van tuinieren, zo godsgruwelijk gefrustreerd ben ik nu. 

Ik ben helemaal geen digibeet maar ik krijg maar niet begrepen waarom alles vastloopt in Google Foto's. Ik heb alleen een foto van het bloeiende basilicumboompje kunnen uploaden. (zie bovenaan)

En ik maakte ook al ruzie met allerlei mensen thuis en op m'n werk, dus ik denk dat ik maar beter even kan onderduiken. Als iemand me zoekt lig ik in bed met de dekens over m'n hoofd. 

Ik heb een TON GEWONNEN!

Ja, het is heus. Ik heb een ton gewonnen. Ik ben er heel blij mee, en mijn gezin ook. We overwogen nog even om de ton op de bank te zetten, maar uiteindelijk hebben we hem gewoon aangesloten. Op de regenpijp.

blij met m'n ton

Ik had meegedaan met een wedstrijd die ging over watervriendelijke tuinen; Dus tuinen die niet meteen volstaan met water bij de eerste de beste regenbui. 

En ik had dus een foto van onze oorspronkelijke tuin vol tegels gemaild én een foto van hoe het nu is en daar waren ze volgens mij wel content mee en dus wonnen we de tweede prijs. 

(De eerste prijs was een waardecheque van 150 euro voor een tuincentrum in de buurt, dus daar ging ik eigenlijk voor natuurlijk.) 

De prijsuitreiking was nog een heel gedoe, met een speech van een wethouder en massaal uitgerukte lokale pers, haha!  

De hele weg terug naar huis hebben we ons een breuk gelachen, want de ton is ENORM. Hij paste maar net in de gezinswagen. De voet moest op schoot.

beetje krap in de auto

 En er zat ook nog een zogenoemde automaat bij zodat je de ton makkelijk kon aansluiten op een regenpijp. Ik zeg makkelijk maar dat kostte nog een hoop tijd en gevloek en gewanhoop. 

Maar hij staat! En de groenten in de voortuin varen er wel bij, heerlijk fris regenwater uit de gieter. 

Zo is de worteltjesoogst werkelijk spectaculair!

En dit is pas één handje vol! We kunnen nog wekenlang wortels uit eigen voortuin eten. Geen straf want ze zijn heerlijk zoet.

Ik wil nog wel een eervolle vermelding voor die ene gekke witte wortel uit de bak. Die was bizar lang! Dertig centimeter! En dat is bijzonder want de moestuinbak is niet eens zo diep geloof ik, hahaha!

Ik had ook kapucijners uit eigen tuin, maar dat was niet bijster veel en echt lekker waren ze ook al niet. Taai! Melig! Ik doe vast iets fout. Maar ze zagen er wel feestelijk uit:

Verder heb ik sla gezaaid, dat mag in de voortuin zodra ik de groene kool heb geoogst. De zaadjes kreeg ik van Diana van het immens populaire blog mooiemoestuin.nl. Als je vragen hebt over je moestuin moet je bij Diana zijn!

En dan komen er nog tomaten aan en courgettes...En dat allemaal in twee vierkante meter moestuin! 


Nu nog heel even over de achtertuin en de daarin wonende luizenpopulatie. Ik had vijftig lieveheersbeestjes-larven uitgezet in de hoop dat die de bladluizen op zouden eten. Nou. Niks d'r van. De luizen lachen me recht in mijn gezicht uit en ik heb de larven nooit meer teruggezien. Ze waren van het driestippelig lieveheersbeestje, maar de lieveheersbeestjes die ik zie hebben allerlei kleuren en allerlei stippen, maar nooit drie. Of zes. 

Geld terug! Waar zijn mijn larven gebleven? En wie heeft er dé oplossing tegen luizen. Zwarte luizen, kleine groene luizen, hele grote groene bladluizen...Ik heb ze allemaal.
HELP!

Verder geniet ik nog steeds enorm van mijn nieuwe -prijswinnende- watervriendelijke tuin. Het is hier fantastisch! Ondanks het flutterige zomerweer van de afgelopen week. Regent mijn ton wel lekker vol, dat dan weer wel.

Groe(n)tjes!