Ongevraagd gemaaid! Moet je nou dankjewel zeggen of niet?

Een paar dagen geleden zag ik voor het eerst in eeuwen weer kans om even langs de tuin te wippen. Ik zag op tegen de herfstige verdorde toestanden en de slakken en de kikkers overal, maar toen ik eenmaal uit de auto stapte op het complex viel het me alles mee.

15 okt 2015

De alllerergste bagger was redelijk opgedroogd en er waren nog bloemen te plukken en ik had zowaar een paar prachtige aardbeien!

wauw

En deze aardbeien waren dan niet de meest rode aardbeien die ik ooit gezien heb, maar ze waren wel superlekker! Heel zoet en fris, ondanks de kou van de afgelopen weken. Dit zijn die doordragende aardbeien die ik in augustus online had besteld. Zeker geen tegenvaller! 

Verder bleek het schuurtje van de buurman nu officieel klaar te zijn, precies op tijd voor de winter. Geschilderd in primaire kleuren (denk Mondriaan).

Misschien is het geen schuur maar een museum voor moderne kunst!

Weet je wat ik heel lief vind? Dat ik mijn sperziebonen had gerooid en begraven, maar dat ze toch nog zeer optimistisch zijn gaan kiemen en groeien en doen. Hallo!? Het is al half oktober hoor!!

dat krijg je er van als je kuil niet diep genoeg is

Er moet nog een hoop gebeuren voor de tuin winterklaar is. Dat is natuurlijk een term die ooit is verzonnen door Koot & Bie ('scheuhrgras mevrau!') maar bij ons op het complex schijn je het niet te kunnen maken als je de boel maar een beetje de boel laat. 

Sowieso zijn er mensen (lees: mannen) die niet tegen mijn laissez-faire houding kunnen, die het niet bon ton vinden om maar een beetje het dolce far niente te omarmen, die coûte que coûte hun mening rücksichtlos willen doordrijven, met een gründlichkeit waar je u tegen zegt. 

Hieronder bewijsstuk A. Mijn grasveldje. 

Iemand heeft het bizar kort gemaaid!!! 

En ook maar de helft!!

Zie hier bewijsstuk B:

de ene helft is lang en de andere helft is kort!

Nou, zeg nu zelf. Is dit merkwaardig of niet? 

Ik kan me niet herinneren dat ik aan iemand heb gevraagd om DE HELFT van m'n veldje ultrakort te knippen. Überhaupt heb ik aan niemand maai-assistentie gevraagd. 

Maar goed, het zal wel met de beste bedoelingen (?) zijn gedaan. Toch voelt het een beetje alsof de buurmannen mijn stuk tuin al aan het verdelen zijn. Terwijl ik helemaal nooit heb gezegd dat ik volgend jaar niet doorga. Moet ik hier nu een ding van maken of niet?

Zie je wie er óók een ding van aan het maken is? De artisjok! Jeej. Hou van die plant. Nooit geweten dat je zoveel liefde kunt voelen voor een distelachtige. 

Project paprika daarentegen is gewoon mislukt. Op de vruchten zitten rare zwarte vlekjes en ze blijven eeuwig groen. 

En verder zat ik weer enorm te smachten naar lekker weer en de lente enzo. En naar extra tijd om aan die tuin te besteden. Manlief heeft een wielrenfiets gekocht en heeft dus opeens óók een hobby. Daar moeten we omheen zien te werken. Want allebei tegelijkertijd urenlang van huis zijn met mooi weer, dat kan natuurlijk niet. Qua dochtertje. 

Benieuwd of de pompoenen nog groot kunnen worden met deze weersomstandigheden, waarbij we constant horen dat het veel te koud is voor de tijd van het jaar. Ze zijn nu al minder mooi glad dan hun voorgangers. 

Ik hoop dat ik binnenkort weer knoeperds mag oogsten, want ik heb een nieuwe afzetmarkt gevonden: mijn collega S wil ze verkopen aan haar (enorme) Hindoestaanse familie. Die hadden na het proeven van mijn laatste pompoen allerlei bestellingen geplaatst- hahaha! Alsof ik een professional ben! Hahahaha!

En tot slot een plaatje van mijn enige niet-doorgeschoten venkel. Jeej! My precioussssss.... 

Groe(n)tjes!