Ik ben veel te dik voor de tuin

Zoooo....na maanden afwezigheid eindelijk weer eens op de tuin geweest. Ik durfde al een hele tijd niet meer, omdat ik vreesde voor okselhoog onkruid en ander onheil. Maar toen ik me laatst (als enige) op het complex begaf viel het me eigenlijk best mee. 

januari 2016

Ik vond nog wel wat resten van het omgekomen plastic kasje (die groene buizen), maar het zag er beter uit dan een jaar geleden. Want op 1 januari had ik de tuin precies een jaar. (hoera) Hieronder een foto van hoe het tóen was. 

januari 2015: er lag nog sneeuw!

Ik heb nog steeds niemand gecharterd om mijn tuin een beetje te beheren in de tijd dat ik zwanger en dik op de bank lig. Het viel me nu al op dat ik met 24 weken zwangerschap al behoorlijk wat moeite had met bukken enzo. Zo probeerde ik de doorgeschoten venkel uit de grond te rukken, maar die stronken bleken behoorlijk vasthoudend. Ik moest het opgeven. 

frambozenmummies

Gelukkig kan ik nog wel snoeien. Even de frambozen- en de bessenstruiken een lesje geleerd!

voor

Hatseflats.

na

De takken ruim ik niet op hoor. Ik denk dat er nog best wel beestjes zijn die in die chaos willen wonen in de winter. Bovendien zie ik het nu nog als handige bodembedekking. 

Gelukkig waren er ook nog dingen die niet volledig dood of verrot waren. Met dank aan El Niño, de opwarming van de aarde of wat dan ook...

Halló?! Hoe leuk zijn deze bloemetjes midden in de winter? De foto is nog wat raar. Niet helemaal scherp op de plekken waar ik dat wil, want ik heb een nieuwe telefoon waar ik nog wat aan moet wennen. 

Verder stond de boerenkool er werkelijk fantastisch bij. Zo fantastisch dat ik vergeten ben een foto te maken. Dan maar een foto van de palmkool/cavolo nero. Want die was ook heel mooi. 

bloemetjes?

Ik vermoed dat deze palmkool bloemetjes gaat maken. Ik heb er absoluut geen verstand van, maar dat gevoel heb ik gewoon. Hij ziet er ook een beetje uit als een kerstboom, vergeleken met de andere palmkolen.

In mijn schuur was het alles behalve feest. Ik heb daar standaard een winter/werkjas hangen, én het tuinbroekje van mijn dochter. Nu blijkt de schuur enigszins lek te zijn. Een pietsie maar hoor. In ieder geval genoeg om de luchtvochtigheid ideaal te laten zijn voor de aangroei van schimmels. Afijn, dit was de voering van mijn jas:

ieuwww

En zó zag het kindertuinpakje er uit. 

ieuwwww

Gelukkig is alles er in de wasmachine wel gewoon uit gegaan. Maar vies was het wel!

spruiten

Intussen gaat de spruitkool ook lekker zijn eigen gang. De bovenste spruiten zijn zo groot als kindervuisten. De onderste spruiten zijn dusdanig ver heen dat ze nu zèlf spruitjes krijgen. Ja, echt! Hoe ik het voor elkaar heb gekregen is mij ook een raadsel.

En misschien had ik de artisjokken ook wat beter in de gaten moeten houden. 

En zo blijven we maar aanmodderen in die tuin. (Op dit moment letterlijk.) 

Groe(n)tjes!